“Και περπατώ εκεί, ανάμεσα στα αιώνια δέντρα που θάλλουν ευωδιαστά, θαρρείς και είναι μαγεμένα. Και με τα γυμνά μου πόδια νιώθω τα προϊστορικά νερά που ποτίζουν τον αμάραθο, το φλισκούνι και τον δυόσμο και κάθε που τα πόδια μου τα σείουν, ο αέρας γεμίζει μυρωδιά, πόθο και δροσιά. Μένω εκεί, σ' έναν κόσμο που δονείται από αγάπη...”