“
من به چشمِ خویش می‌بینم که تنها دلیلِ بودن‌ام "عصیان" است. به گفتهٔ اقبال : هستم اگر می‌روم، گر نروم نیستم... ( علیجانی : بعد از چند تعبیر، جمله‌ای به ذهن‌اش می‌رسد و می‌گوید : ) قطع کردم که وحی است ( یعنی مطمئن‌ام این جمله وحی است ) "ما پرندهٔ موهومی هستیم که در عدم پرواز می‌کنیم." پس ما چه هستیم ؟ هیچ، موهومی در عدم! یعنی معدوم، یعنی فقط پرواز کردن
”