“من بعضي از اشعار شعراي ايراني را در ترجمه هاي فرانسوي خوانده ام و بعضي از ابيات فريدالدين عطار نيشاپوري تاثير زيادي در من كرده است. فريدالدين در يكي از اشعار خود مي گويد
خداوندا اگر چه گناهكار هستم و خود را درخور مجازات مي بينم. ليكن از درگاه تو نااميد نيستم براي اينكه مي دانم كه اگر من در اين جهان بر طبق پيروي از طبيعت خود رفتار كرده ام تو در آن جهان نسبت به من بر طبق طبيعت خود رفتار خواهي نمود.
انصاف بدهيد كه آيا از آغاز زندگي بشر تاكنون در جهان چيزي گفته شده است كه از حيث عمق معني بالاتر از اين گفته عطار نيشاپوري باشد و به اين اندازه اميدبخش باشد؟؟؟”