“ხომ გითხარით, ქალებთან ურთიერთობა უფრო მიყვარდა, ვიდრე კაცებთან: უფრო ნაკლები საფრთხე და მეტი სილაღე მოდიოდა მათგან. მათთან მეგობრობა ადვილი იყო მანამდე, სანამ მეგობრობა სხვა გრძნობაში გადაიზრდებოდა. ამის მერე სიუჟეტი ირეოდა. ისეთი თამაშის წესები შემოდიოდა, რომლის არაფერი გამეგებოდა. ქალები ქრებოდნენ, იტრუნებოდნენ, ავლენდნენ გაყუჩებისა და ლოდინის საოცარ ნიჭს. ვინც არ ქრებოდა, ვინც დამალვას არ ცდილობდა, ჩემგან ტყუილს ელოდა, დაპირებებს, ოქროს კოშკებს. ეს სურდათ, ასე აწყობდათ, მე კი ტყუილს ვერ ვამბობდი, ყველაფერს ალალად ვამბობდი და ისინი უბრალო მეგობრებად რჩებოდნენ - მორჩა.”