“سر بلند کردم. ديدم، گاري زمين‌‌افتاده و تخته‌‌هايش روي سر و کله‌ي خرس فرود‌‌مي‌‌آيد. هر چه مي‌‌زدند، خون نمي‌‌آمد. انگار خونش را کشيده‌‌باشند. سرم را بالا‌‌دادم. موها‌‌ي پيشاني‌‌ام را عقب‌‌دادم.
- اين نذر درياس. كي با قربونيش قبل اين كه پيش‌كشش‌كنه، اين كارو مي‌كنه؟»

فربانی ای که دریا نپذیرفت
از مجموعه داستان پرستشگاه ایزدان مدفون”