Dostojevski Quotes

“Naten s'kisha gjume, me mbyste pendimi, kot thone qe pendimi te lehteson.”
― Fyodor Dostoevsky

“Lere pastaj qe ka dhe jo pak pasunare qe s'i pelqen te degjojne ankimet me ze te larte te varfanjakeve. Se, sigurisht, i shqetesojne, i bezdisin me ankesat pa fund. Po, moj shpirt, varferia kurdohere e bezdisshme eshte. Ja ç'eshte, Varenjka. Renkimet e te uriturve, klithmat e zemerplasurve u prishin gjumin ca zoterinjve.”
― Fyodor Dostoevsky

“E po, mirupafshim! Po me mbyt trishtimi, nga merzia. Seç kam nje brenge ne shpirt, Makar Aleksejeviç. As vete s'e di arsyen. E tille dite paska qene. Mirupafshim!”
― Fyodor Dostoevsky

“E ke vene re, Seriozha? Sikur qesh me ty duket, kurse ne te vertete nuk te qesh, te do...”
― Fyodor Dostoevsky

“Me dendin me lakra, gatuar me çaj,
Fryhu bark, fryhu, pelcit,.s'te kam faj!


("kenge burgu")”
― Fyodor Dostoevsky

“Se une jo vetem nuk isha nopran e nurzi, por as i lig e as keqdashes nuk isha, ama edhe ndonje hiç nuk ehste se isha. Ja ku po jua them se nuk kam qene as i lig e as i poshter, po as i ndershem, nuk kam qene hero, por edhe shterpi nuk kam qene. Ne keto çaste dergjem ne qoshen time dhe vetem ndersej veten, vetem shtirem sikur kam qene njeri i keq, se, sipas meje, nje njeri qe e ka plot koken, s'ka si ben marrezi si ato te miat, vetem budalli sillet asisoj.”
― Fyodor Dostoevsky

“O sebi ću vam reći da sam čedo svoga vijeka,
čedo sumnji i nevjerice,
da to ostajem i bit ću to (ja to znam) do smrti.”
― F. M. Dostojevski

“I sam ne zna da je više ne voli, a ona to pouzdano zna.”
― Dostoevsky F.

“It was dark in the corridor, they were standing near the lamp. For a minute they were looking at one another in silence. Razumihin remembered that minute all his life. Raskolnikov's burning and intent eyes grew more penetrating every moment, piercing into his soul, into his consciousness. Suddenly Razumihin started. Something strange, as it were, passed between them.... Some idea, some hint, as it were, slipped, something awful, hideous, and suddenly understood on both sides.... Razumihin turned pale.

"Do you understand now?" said Raskolnikov, his face twitching nervously. "Go back, go to them," he said suddenly, and turning quickly, he went out of the house.

I will not attempt to describe how Razumihin went back to the ladies, how he soothed them, how he protested that Rodya needed rest in his illness, protested that Rodya was sure to come, that he would come every day, that he was very, very much upset, that he must not be irritated, that he, Razumihin, would watch over him, would get him a doctor, the best doctor, a consultation.... In fact from that evening Razumihin took his place with them as a son and a brother.”
― Feodor Dostoievski, Crime and Punishment

“Ja vas mrzim, Gavrila Ardalionoviču, samo zato - vama će se to možda učiniti čudnim - samo zato što ste vi tip i utjelovljenje, lik i vrhunac najbezobraznije, najzadovoljnije sobom, najnezgrapnije i najgadnije ordnarnosti! Vi ste kićena ordinarnost, ordinardnost koja ne sumnja te je olimpijski spokojna; vi ste šablon nad šablonima. Ni najsitnijoj vlastitoj ideji nije suđeno da se ikad utjelovi bilo u pameti, bilo u srcu vašem. No vi ste beskrajno zavidni; čvrsto ste uvjereni da ste najveći genij, no sumnja vas ipak zaokuplja katkad u nemilim časovima te se srdite i zavidite. O, imate vi crnih točaka na obzorju; nestat će ih kad napokon oglupite, što nije daleko; ali ipak je pred vama dug i raznolik put, ne kažem da je veseo, i tomu se radujem.”
― Dostoyevsky Fyodor Mikhailovich, The Idiot

“- Pa pogledao sam! Predobro se sjećam da sam gledao! Puzao sam četveronoške, pipao sam rukama po tom mjestu, maknuo sam stolicu, nisam vjerovao svojim očima: i vidim da nema ništa, pusto i prazno mjesto, evo kao moj dlan, a ipak sam dalje pipao. Takva se malodušnost svagda ponavlja čovjeku kad prejako želi naći... u zamašnim i bolnim gubicima: vidi on da nema ništa, mjesto je prazno, a ipak će petnaestak puta pogledati onamo.”
― Fjodor Mihajlovic Dostojevski, The Idiot

“- Bez sumnje, a sve se zbilo tako priprosto i prirodno kako se može zbiti samo u zbilji; da se toga prihvatio romanopisac, nagomilao bi svakojakih izmišljotina i nevjerojatnosti.”
― Fjodor Mihajlovic Dostojevski, The Idiot

“- Bolje je biti nesretan, ali znati, nego biti sretan i biti zaluđivan.”
― Fjodor Dostojevski, The Idiot

“... zbilja je tako, mi smo smiješni, lakomisleni, s lošim navikama, dosađujemo se, ne znamo gledati, ne umijemo razumjeti, ta svi smo mi takvi, svi, i vi, i ja, i oni! Ta vi se evo ne vrijeđate što vam u oči kažem da ste smiješni? A ako je tako, zar vi niste materijal? Znate, prema mojem je sudu katkad i dobro biti smiješan, pa i bolje je: brže može jedan drugomu oprostiti, brže se umiriti; ne može se sve razumijevati u isti mah, ne može se započinjati ravno od savršenstva! Da postigneš savršenstvo, trebaš najprije mnogo razumjeti! A ako prebrzo pojmimo, možda i nećemo valjano pojmiti. To ja govorim vama, vama koji ste već tako mnogo znali razumjeti i... ne razumjeti. Sada se ne bojim za vas; ta vi se ne srdite što vam ovakav dječak govori takve riječi? Dakako da se ne srdite! O, vi ćete znati zaboraviti i oprostiti onima koji su vas uvrijedili, i onima koji vas nisu uvrijedili ničim; jer od svega je teže oprostiti onima koji nas nisu uvrijedili ničim, i baš zato jer nas nisu uvrijedili, nije dakle osnovana naša tužba: eto, tomu sam se nadao od viših ljudi, eto, to sam im htio reći kad sam išao ovamo, a nisam znao kako bih kazao...”
― Fjodor Dostojevski, The Idiot

“Ničemu se ne čuditi znak je, kažu, velikoga uma; prema mojem sudu moglo bi to biti isto tako i znak velike gluposti...”
― Fjodor Dostojevski, The Idiot

“- Zato i jest sve to zazorno, jer tu nije bilo ništa ozbiljno! - uzvikne Jevgenij Pavlovič koji se sasvim zanio - oprostite mi, kneže, no... ja... ja sam mislio o tome, kneže; mnogo sam mislio; znam sve što je bilo prije, znam sve što je bilo prije pola godine; sve, i sve to nije bilo ozbiljno! Sve je to bio samo duševni zanos, slikovitost, fantazija, dim, i samo je zaplašena ljubomora sasvim neiskusne djevojke mogla to smatrati nečim ozbiljnim!”
― Fjodor Dostojevski, The Idiot

“Houd één ding vooral goed voor ogen: bid iedere dag wanneer je maar kunt: 'Heer, ontferm u over allen die vandaag voor u verschijnen.' Want ieder moment van de dag sterven er duizenden mensen en hun zielen verschijnen voor de Heer. En hoevelen zijn er niet die vereenzaamd en zonder dat iemand er weet van heeft de aarde verdwijnen, bedroed en beangst omdat niemand hen beweent of zelfs maar van hun bestaan geweten heeft. En zie, dan stijgt misschien van de andere kant van de aarde jouw gebed tot de Heer omhoog voor de zielerust van zo'n gestorvene, hoewel jij hem helemaal niet gekend hebt, zomin als hij jou. Hoe innig moet het hem te moede zijn als hij bevreesd voor Gods troon staat en merkt dat er op dat ogeblik ook iemand voor hem bidt, dat er een mensenkind op aarde achtergebleven is dat ook hem liefheeft. Dan zal God vol ontferming op u beiden neerzien, want als jij al medelijden met hem ehbt, hoeveel te groter zal dan Zijn medelijden zijn, Hij die zoveel barmhartiger en liefdelijker is dan jij.”
― Fjodor Dostojevski, The Brothers Karamazov

“Poslušno primiti svoju sudbinu onakvu kakva je, jednom zauvek i ugušiti u sebu sve, odričići se prava da radiš, živiš i voliš.”
― Fjodor Dostojevski, Crime and Punishment