Przyjaźń Quotes

“Dwóch trzeba do kompanii, lecz jednego do jej rozwiązania.”
― Robert Graves, Homer's Daughter

“Ja też chcę się pogodzić. Samemu źle, masz rację. Podajmy sobie ręce i chodźmy na kolacje”
― Ulf Stark, Cynamon i Trusia. Wierszyki o złości i radości

“Jeśli potrafisz spędzić z kimś pół godziny w zupełnym milczeniu i nie czuć przy tym wcale skrepowania, ty i osoba ta możecie zostać przyjaciółmi. Jeśli zaś milczenie będzie wam ciążyło, jesteście sobie obcy i nie warto nawet starać się o zadzierzgnięcie przyjaźni.”
― L.M. Montgomery, The Blue Castle

“Ale czy bywa przyjaźń szczera?
Przesądy tępiąc i słabostki,
W innych widzimy same zera,
A siebie - mamy za jednostki;
Każdy chce błysnąć i w zapędzie
Pogardy gra Napoleona;
Drwiąc sobie z uczuć, chce z miliona
Dwunogów ślepe mieć narzędzie.
Oniegin, trzeba przyznać, bardziej
Miarkował się, choć przyznał świat -
I choć na ogół ludźmi gardził,
Gdy kto już w łaskę jego wpadł,
Wtedy szanował i rozumiał,
Serca wymowę cenić umiał.”
― Alexander Pushkin

“Tu nie chodzi o to, żebym ja na Ciebie liczyła. Chodzi o to, żebyś Ty na mnie liczył. Żebyś wiedział, żebyś zawsze wiedział, że masz na świecie człowieka, do którego w każdy dzień, w każdym stanie i o każdej godzinie możesz przyjść.”
List Agnieszki Osieckiej do Marka Hłaski”
― Agnieszka Osiecka, Dzienniki 1953

“Położył mi rękę na ramieniu, utkwił we mnie swe jasne tęczówki i, choć dzisiaj nie potrafię stwierdzić, czy to powiedział, czy zrozumiałem go bez słów, dał mi swoją ostatnią radę Saharyjczyka:
- Nie zapomnij tego, co niezapomniane.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

“- Idź popatrzeć na róże. Pojmiesz że twoja Róża jest jedyna na świecie. Przyjdziesz pożegnać się ze mną, a ja dam ci w prezencie pewien sekret.
Mały Książę poszedł popatrzeć na róże.
- Nie przypominacie w ogóle mojej Róży. Jeszcze nie stałyście się niczym. Mój Lis był taki jak wy. Był sobie zwykłym lisem, podobnym do sądu tysięcy innych, ale zaprzyjaźniłem się z nim i teraz jest jedyny na świecie.
Bardzo zależało to róże.
- Jesteście piękne, lecz puste - dodał jeszcze. - Nie można dla was umrzeć. Oczywiście jakiś zwykły przechodzień mógłby pomyśleć, że moja Róża jest do was podobna. Ale jedynie od jest ważniejsza od was wszystkich, ponieważ to ją podlewałem. To ją właśnie włożyłem pod klosz. Ją ochraniałem parawanem. To dla niej zabijałem gąsienice (prócz dwóch czy trzech hodowanych na motyle). To jej narzekań i przechwałek słuchałem, a czasami milczałem w jej towarzystwie. Bo to moja Róża.
I powrócił do Lisa.
- Żegnaj - powiedział.
- Żegnaj - powiedział Lis. - Oto mój sekret. Jedynie sercem można wszystko jasno poznać. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem.
- To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.
- To czas, jaki poświęciłeś twojej Róży, czyni ją tak ważną.
- To czas, jaki poświęciłeś mojej Róży - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.”
― Antoine de Saint-Exupéry

“- Idź popatrzeć na róże. Pojmiesz, że twoja Róża jest jedyna na świecie. Przyjdziesz pożegnać się ze mną, a ja dam ci w prezencie pewien sekret.
Mały Książę poszedł popatrzeć ponownie na róże.
- Nie przypominacie w ogóle mojej Róży. Jeszcze nie stałyście się niczym. Nikt was nie oswoił i wy nikogo nie oswoiłyście. Mój Lis był taki jak wy. Był sobie zwykłym lisem, podobnym do sądu tysięcy innych, ale zaprzyjaźniłem się z nim i teraz jest jedyny na świecie.
Bardzo zależało to róże.
- Jesteście piękne, lecz puste - dodał jeszcze. - Nie można dla was umrzeć. Oczywiście jakiś zwykły przechodzień mógłby pomyśleć, że moja Róża jest do was podobna. Ale jedynie ona jest ważniejsza od was wszystkich, ponieważ to ją podlewałem. To ją właśnie włożyłem pod klosz. Ją ochraniałem parawanem. To dla niej zabijałem gąsienice (prócz dwóch czy trzech hodowanych na motyle). To jej narzekań i przechwałek słuchałem, a czasami milczałem w jej towarzystwie. Bo to moja Róża.
I powrócił do Lisa.
- Żegnaj - powiedział.
- Żegnaj - powiedział Lis. - Oto mój sekret. Jedynie sercem można wszystko jasno poznać. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem.
- To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.
- To czas, jaki poświęciłeś twojej Róży, czyni ją tak ważną.
- To czas, jaki poświęciłem mojej Róży - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.
- Ludzie zapomnieli o tej prawdzie - rzekł Lis. - Ale ty tego nie rób. Już zawsze będziesz odpowiedzialny za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za swoją Różę.
- Jestem odpowiedzialny za moją Różę - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.”
― Antoine de Saint-Exupéry, Mały Książę

“- Idź popatrzeć na róże. Pojmiesz, że twoja Róża jest jedyna na świecie. Przyjdziesz pożegnać się ze mną, a ja dam ci w prezencie pewien sekret.
Mały Książę poszedł popatrzeć ponownie na róże.
- Nie przypominacie w ogóle mojej Róży. Jeszcze nie stałyście się niczym. Nikt was nie oswoił i wy nikogo nie oswoiłyście. Mój Lis był taki jak wy. Był sobie zwykłym lisem, podobnym do stu tysięcy innych, ale zaprzyjaźniłem się z nim i teraz jest jedyny na świecie.
Róże mocno się zawstydziły.
- Jesteście piękne, lecz puste - dodał jeszcze. - Nie można dla was umrzeć. Oczywiście jakiś zwykły przechodzień mógłby pomyśleć, że moja Róża jest do was podobna. Ale jedynie ona jest ważniejsza od was wszystkich, ponieważ to ją podlewałem. To ją właśnie włożyłem pod klosz. Ją ochraniałem parawanem. To dla niej zabijałem gąsienice (prócz dwóch czy trzech hodowanych na motyle). To jej narzekań i przechwałek słuchałem, a czasami milczałem w jej towarzystwie. Bo to moja Róża.
I powrócił do Lisa.
- Żegnaj - powiedział.
- Żegnaj - powiedział Lis. - Oto mój sekret. Jedynie sercem można wszystko jasno poznać. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem.
- To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.
- To czas, jaki poświęciłeś twojej Róży, czyni ją tak ważną.
- To czas, jaki poświęciłem mojej Róży - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.
- Ludzie zapomnieli o tej prawdzie - rzekł Lis. - Ale ty tego nie rób. Już zawsze będziesz odpowiedzialny za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za swoją Różę.
- Jestem odpowiedzialny za moją Różę - powtórzył Mały Książę z zamiarem zapamiętania.”
― Antoine de Saint-Exupéry, The Little Prince

“Wspólne rzyganie, jak mało co, robi z ludzi wiernych przyjaciół.”
― Sylvia Plath, The Bell Jar

“Nie można wziąć cziorta za druga i potem dziwić się, że dziatki ci znieprawił, żeńszczinę zbałamucił, kocięta dla czystej przyjemności zamęczył i w kaplicy nasrał.”
― Jacek Dukaj

“Przyjaciół zaprawdę trudniej bronić niż prowincji...”
― Teodor Parnicki, Aecjusz, ostatni Rzymianin

“Przyjaciółka powiedziała mi, jeżeli coś kochasz, to weź to i wyrzuć.”
― Dominika Dymińska, Mięso

“Dla tych wszystkich względów Ursus wybrał sobie Homo. Był on dla niego więcej niż towarzyszem, był jego odpowiednikiem. Ursus klepał go po zapadłych bokach i powtarzał: "Znalazłem drugi tom samego siebie.”
― Człowiek śmiechu - Victor Hugo

“Zdobyła twoje dziecięce serce, a to ma większą moc niż jakakolwiek późniejsza miłość. To ona dostała się tam pierwsza, gdy ja nawet nie wiedziałam o twoim istnieniu...”
― Klaudia Bianek, Jedyne takie miejsce

“Przyjaciele są tam, gdzie się ich znajduje.”
― Diana Gabaldon, Voyager

“Czasami leżę w łóżku i zastanawiam się, na kim spośród moich przyjaciół naprawdę mi zależy, i za każdym razem dochodzę do tego samego wniosku: na nikim. Wydawało mi się, że to tylko tacy znajomi na start, a ci odpowiedni pojawią się później, lecz nie: to moi prawdziwi przyjaciele.”
― Miranda July, No One Belongs Here More Than You

“W przyjaźni nie ma równych. W przyjaźni jak w polityce: ktoś przewodzi, ktoś słucha, ktoś wpływa, ktoś ulega wpływom.”
― Anatoli Rybakov, Children of the Arbat