Schrijven Quotes

“Hoeveel bedroevender nog dan vroeger vond ik het sedert die dag (...) dat ik geen aanleg voor schrijven had en ervan moest afzien ooit een beroemde schrijver te worden.”
― Marcel Proust, À la recherche du temps perdu, Tome I

“Nog één ding, jongen, wat je in je oren moet knopen: het gaat niet om hoe een verhaal begint. Ook niet om hoe het eindigt. Maar om wat daartussenin gebeurt.”
― Walter Moers

“Wanneer de schrijver niets anders doet dan zijn ervaringen en hersenschimmen neerschrijven, is hij geen schrijver maar een verteller: iemand, die iets verliest. Van belang is alleen wat er op het papier gebeurt, in de vormgeving, datgene, wat hij niet had voorzien, datgene, wat hij niet wist, datgene, wat hij niet was, datgene, wat hij vindt: dat alleen is creatie.”
― Harry Mulisch

“Schrijven is stratenmaken: op je knieën liggen en achteruit kruipen.”
― Harry Mulisch

“Weinigen schrijven zoals een architect bouwt. Verreweg de meesten schrijven zoals men domino speelt.”
― Arthur Schopenhauer

“Wantrouw elke drijfveer tot schrijven, behalve de vreugde van het formuleren.”
― Godfried Bomans

“Je kan gewoon zitten tobben en je eigen gek maken en tenslotte je eigen ophangen en je kan ook je tobben een beetje in een vorm zetten, schrijven, er geld voor krijgen, je eigen in leven houden, niet afhankelijk zijn van andere mensen en onopgemerkt, in onopvallende kledij rondlopen en door iedereen met rust gelaten worden, dat is prachtig. Met al je zenuwen en al je gevoeligheid. Want er zijn er tienduizenden en honderdduizenden die zoals ik rondmarcheren en die leggen zich toevallig niet op het schrijven toe en kunnen niet schrijven. En dat is een stuk lastiger. Want ze moeten door anderen in leven gehouden worden of ze moeten zich schikken op een kantoor.”
― Gerard Reve

“Aangezien ze geen baan kon vinden, besloot ze te gaan schrijven, eerst om de tijd te doden, later om de tijd te vullen, wat natuurlijk op hetzelfde neerkwam.”
― Thomas Heerma van Voss, Stern

“Alles wat ik schrijf is mooi. Als u wilt weten wat mooi is, moet u mij lezen.”
― Hugo Brandt Corstius

“Of iemand kan leren schrijven? Ik geloof het niet. En wie het in zich heeft hoeft het niet te leren.”
― Willem Elsschot

“Schrijven is schrappen.”
― Godfried Bomans

“Het leuke van het vak schrijven is dat je het nooit leert.”
― Simon Carmiggelt

“Ik schrijf zo snel omdat ik benieuwd ben naar de afloop.”
― Simon Vestdijk

“Schrijven is iets fluisteren wat door niemand gezegd wordt.”
― Cees Buddingh

“Er woekert een hardnekkig misverstand, bij kenners en bij leken, dat schrijven ‘bewaren’ betekent. Het is natuurlijk andersom. Schrijven is vernielen, bij gebrek aan beter. Waar je over schrijft gaat pas dan en juist daardoor voorbij. Literatuur is loslaten. Schrijven is verdrijven.”
― Tom Lanoye, Sprakeloos

“Puzzelstukken uit diverse periodes, die onverwacht en onverhoopt opeens in elkaar schuiven. Zo moet het zijn om jazz te spelen. Uit de brij valt plots dat ene verscheurende akkoord, zonder repetitie en toch volmaakt getimed. Getoonzet door een genadig toeval. In dank aanvaard door de geduldige muzikant.”
― Tom Lanoye, Sprakeloos

“Schrijven zou je kunnen definiëren als alert zijn op de schoonheid van elke dag, zelfs op de schoonheid in het banale.”
― Arie Storm, Schoonheidsdrift

“Ik ben vijftien. Ik heb al honderden boeken gelezen. Ik voel me zwaar van al die boeken, een heerlijke zwaarte. Ik zal mijn leven lang blijven lezen. Ik zal er mijn beroep van maken. Ik word leraar. Een leraar van een bijzondere soort die nooit lesgeeft, die geen leerlingen heeft, maar boeken schrijft over wat hij gelezen heeft, met als doel anderen het verlangen en de behoefte te geven om hem na te volgen.”
― Philippe Claudel, Een Duitse fantasie

“Ja, al schrijvend komen de herinneringen. Je moet ze niet proberen te dwingen, maar gewoon blijven schrijven, met zo weinig mogelijk doorhalingen. En dan zijn er altijd een paar details die je om de een of andere reden had vergeten of verdrongen en die, in die ononderbroken stroom van woorden en zinnen, allengs uit de diepten van je geheugen naar de oppervlakte stijgen. Vooral jezelf niet onderbreken, maar het beeld voor ogen houden van een skiër die eindeloos over een steile piste glijdt, zoals een pen over het papier. De doorhalingen komen later wel.”
― Patrick Modiano, Onzichtbare inkt

“Elke dag herhaal ik het wonder, wat zeg ik, de triomf, van het moment waarop onze soort het schrift uitvond. Lezen en schrijven, we doen het op den duur zo gedachteloos. Altijd weer het vingervlugge mirakel van ons geheugen dat zich woord voor woord; lettergreep na lettergreep, de totaal willekeurige maar o zo zegenrijke band herinnert tussen een letter en een klank, en wat die verbintenis betekent. Telkens weer die schepping van zin uit een ontstellende ruis die zonder het oor van de ander zonder boodschap zou blijven… En dat mirakel , die dagdagelijkse ontploffing in betekenis, knettert en vonkt terug in de tijd, naar de havens van de Feniciërs, naar de koningen van Sumer, naar de glazuren tegels van de toren van Babel, verspreid in het zand.”
― Erwin Mortier, Gestameld liedboek: Moedergetijden

“Niemand zou verzen schrijven als het er in de poëzie om ging zich verstaanbaar te maken.”
― Eugenio Montale

“In een welvarende maatschappij hoeven mensen niet met de handen te werken en kunnen zich wijden aan geestelijke activiteiten en hoe langer hoe meer studenten. Om te kunnen afstuderen moeten de studenten onderwerpen voor hun proefschrift bedenken. De onderwerpen zijn ontelbaar, want je kun in deze wereld over alles een verhandeling schrijven. De volgeschreven vellen papier stapelen zich op in archieven die troostelozer zijn dan kerkhoven omdat niemand ze betreedt, zelfs niet op Allerzielen. De cultuur verdwijnt in de geproduceerde hoeveelheid, onder een lawine van letters, in de waanzin van kwantiteit. Daarom vind ik dat één verboden boek in jouw voormalig vaderland oneindig meer betekent dan miljarden woorden die onze universiteiten spuien.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Zoals ik al zei worden personages niet als mensen geboren uit het lichaam van een moeder, maar uit een situatie, een volzin, een metafoor, die als een notendop één essentiële menselijke mogelijkheid insluit waarvan de auteur denkt dat die nog door niemand is ontdekt of waarover nog niemand iets wezenlijkst heeft gezegd.
Maar is het dan niet waar dat een auteur alleen maar over zichzelf kan praten?
(...)
De personages van mijn roman zijn mijn eigen niet gerealiseerde mogelijkheden. Daarom heb ik hen allemaal even lief en schrikken ze me allemaal evenveel af: elk van hen heeft een grens overschreden waar ik zelf slechts omheen liep. Juist die overschreden grens (de grens waarachter mijn ik ophoudt) trekt me aan. Pas over die grens begint het geheim waarnaar de roman vraagt. Een roman is geen bekentenis van de auteur, maar een onderzoek naar het menselijke leven in de val die de wereld is geworden.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Waarom schrijft u?' Er wil me maar één antwoord te binnen schieten dat voor mijn gevoel de vrager niet met een kluitje in het riet zou sturen: de microfoon door de zaal keilen, het podium in elkaar trappen, de hele sprekersinstallatie afbreken. Duidelijk antwoord, nietwaar: hij schrijft omdat hij niet wil spreken. Maar de wereld, die zo gevaarlijke plaats, heeft geen ruimte voor zulke eenvoudige antwoorden, zo oprecht.”
― Willem Frederik Hermans, De laatste resten tropisch Nederland

“Met drank of aan de schrijftafel kun je ontsnappen aan je eigen ego. Schrijvers zijn, net als andere kunstenaars, egocentrische mensen, en juist egoïsten hebben behoefte aan dat verlies van ego.”
― Hafid Bouazza

“In plaats van verder schrijven aan een roman, een dagboek beginnen om steeds met denkbeeldige praters over je eigen boeken van gedachten te wisselen, doordat je nooit iemand ontmoet met wie je er in werkelijkheid over praten kunt.”
― Willem Frederik Hermans, Dinky toys

“Het is ochtend in de stad die ik je geef. Dit is wat ik voor je schrijf, hopend dat het optelt tot een huis: een stad met een café om naar toe te lopen op een vroege ochtend in oktober. Ik weet niet hoelang ik kan blijven, hoe lang het duurt voor je verhaal zich ontrolt en ik je weer los moet laten.”
― Gilles van der Loo, Café Dorian

“Schrijven, dus het zien ontstaan van iets, dat is een avontuur, dus iets dat ik heel prettig vind. Maar het actuele doen, ik vind het verbazend dat ik het zo vervelend vind. Het schrijven zelf. Ik heb geen plezier, zoals ik me voorstel dat Mérimée had toen hij schreef; het zou mijn vurigste wens zijn om het ooit ook een keer zo te kunnen doen.”
― Hugo Claus

“Dan is er de troost dat je over een mislukte marathon beter kan schrijven dan over een geslaagde.”
― Abdelkader Benali, Marathonloper

“Wat schrijven is: de witte bloedcel. Het schadelijke deeltje bestrijden door het in te kapselen, elk vreemd of niet te controleren gevoel insluiten in taal en langzaam afvoeren. Niet met grote, abstracte woorden (seizoenen, getijden, afwijzing, dood, pijn, schuldgevoel), daar glipt nog te veel onderuit, maar met concrete punten, klein en zo aaneengesloten mogelijk.”
― Lize Spit, Autobiografie van mijn lichaam