Yennefer Quotes

Quotes tagged as "yennefer" Showing 1-10 of 10
Andrzej Sapkowski
“A heavy smell of sour wine, candles and overripe fruit hung in the air. And something else, that bought to mind a mixture of the scents of lilac and gooseberries.”
Andrzej Sapkowski, The Last Wish

Andrzej Sapkowski
“The wish, Geralt! Hurry up! What do you desire? Immortality? Riches? Fame? Power? Might? Privileges? Hurry, we haven’t any time!’ He was silent. ‘Humanity,’ she said suddenly, smiling nastily. ‘I’ve guessed, haven’t I? That’s what you want, that’s what you dream of! Of release, of the freedom to be who you want, not who you have to be. The djinn will fulfil that wish, Geralt. Just say it.”
Andrzej Sapkowski, The Last Wish

Andrzej Sapkowski
“Shut up, Dandelion,' the Witcher said.
'I have no intention of so doing. In fact I plan to compose the Ballad of the Two Tits. Please don't interfere.'
'Dandelion,' Dorregaray sniffed through his bloody nose. 'Be serious.'
'I am being bloody serious.”
Andrzej Sapkowski, Sword of Destiny

Andrzej Sapkowski
“Spokojnie, spokojnie, malutka, tylko mi nie mdlej. Jestem przy tobie. Jestem przy tobie... córeczko. Trzymaj chustkę. Zaraz wyczaruję lód...”
Andrzej Sapkowski, Blood of Elves

Andrzej Sapkowski
“Ciri była już na schodach, gdy jeszcze raz usłyszała głos Yennefer. Czarodziejka stała przy kolumnie, opierając o nią czoło. - Kocham cię, córeczko - powiedziała niewyraźnie. - Biegnij.”
Andrzej Sapkowski, Czas pogardy

Andrzej Sapkowski
“Then why are your eyes full of fear, Geralt of Rivia? Your hands are trembling, you are pale. Why? Do you fear the last–fourteenth–name engraved on the obelisk so much? If you wish I shall speak that name.’

‘You don’t have to. I know what it is. The circle is closing, the snake is sinking its teeth into its own tail. That is how it must be. You and that name. And the flowers. For her and for me. The fourteenth name engraved in the stone, a name that I have spoken in the middle of the night and in the sunlight, during frosts and heat waves and rain. No, I’m not afraid to speak it now.’

‘Then speak it.’

‘Yennefer… Yennefer of Vengerberg.”
Andrzej Sapkowski, Sword of Destiny

Andrzej Sapkowski
“-Co oni tam robią do cholery? - zaciekawił się Jaskier. - Powiedzcie, do cholery!
Elf uśmiechnął się. Bardzo, bardzo smutno.
- Nie lubię, wielkich słów - powiedział. - A nie używając wielkich słów, nie da się tego nazwać.”
Andrzej Sapkowski, Wiedźmin. Ostatnie życzenie

Andrzej Sapkowski
“...Jeśli zginie i zniknie pojęcie woli i poddania, rozkazu i posłuszeństwa, władcy i poddanki, wtedy osiąga się jedność. Wspólnotę, połączenie się w jedną całość. Wzajemne przeniknięcie. A gdy coś takiego nastąpi, śmierć przestaje się liczyć.”
Andrzej Sapkowski, Czas pogardy

Анджей Сапковский
“Тогда скажи, о чем они разговаривают? Объясни, что все это значит!
– Взгляни еще раз в пролом и посмотри, что они делают.
– Хм-м-м… – Цири закусила верхнюю губу, потом наклонилась к отверстию. – Госпожа Йеннифэр стоит у вербы… Обрывает листики и даже не смотрит на Геральта… А Геральт, опустив голову, стоит рядом. И что-то говорит. Нет, молчит. Ой, ну и рожица у него… Ну и странная же…
– Все по-детски просто. – Лютик отыскал в траве яблоко, вытер о брюки и критически осмотрел. – Сейчас он просит простить ему всякие глупые слова и поступки. Просит простить за нетерпение, за недостаток веры и надежды, за упрямство, за ожесточение. За капризы и позы, недостойные мужчины. Просит простить за то, что когда-то не понимал, за то, что не хотел понять…
– Все это неправдивая неправда! – Цири выпрямилась и резким движением откинула челку со лба. – Все ты выдумал!
– Просит простить за то, что понял лишь теперь, – продолжал Лютик, уставившись в небо, а в его голосе послышались ритмы, свойственные балладам. – Что хочет понять, но боится: а вдруг да не успеет… И может даже быть, что не поймет уже. Извиняется и просит прощения… Прощения… Хм… Значения… Сомнения… Предназначения. Все банально, холера…
– Неправда! – топнула ногой Цири. – Геральт вовсе так не говорит. Он… он вообще молчит. Я же видела. Он стоит там с ней и молчит…
– В том-то и состоит роль поэзии, Цири. Говорить о том, о чем другие молчат.
– Дурацкая она, твоя роль. Все ты выдумываешь!
– И в этом тоже состоит роль поэзии. Ой, я слышу у пруда возбужденные голоса. А ну выгляни быстренько, взгляни, что там деется.
– Геральт, – Цири снова заглянула в щель, – стоит опустив голову. А Йеннифэр страшно кричит на него. Кричит и размахивает руками. Ой-ей… Что бы это значило?
– Детский вопрос. – Лютик снова глянул на плывущие по небу облака. – Теперь она просит у него прощения.”
Анджей Сапковский, Czas pogardy

Andrzej Sapkowski
“Should you, in the next few years, wish to write to me, do not hesitate for a moment. Your letters invariably give me boundless pleasure.
Your friend Yennefer
The letter smelled of lilac and gooseberries.
Geralt cursed.”
Andrzej Sapkowski, Blood of Elves