Fahimeh

“
ماه از پنجره کوچید
بهار از درخت
گوزن از قصه
و شعری که می گفتم
دیگر ادامه نیافت
همه چیز تمام شد
سوار قطار شدی و رفتی
حالا باید
در شهری دور باشی
در قلب من چکار می کنی!؟
”
― رسول یونان

“باید خودم را ببرم خانه
باید ببرم صورتش را بشویم
ببرم دراز بکشد
دل‌داری‌اش بدهم، که فکر نکند
بگویم که می‌گذرد، که غصه نخورد
باید خودم را ببرم بخوابد
«من» خسته است”
― علیرضا روشن

“I, SINUHE, the son of Senmut and of his wife Kipa, write this. I do not write it to the glory of the gods in the land of Kem, for I am weary of gods, nor to the glory of the Pharaohs, for I am weary of their deeds. I write neither from fear nor from any hope of the future but for myself alone. During my life I have seen, known, and lost too much to be the prey of vain dread; and, as for the hope of immortality, I am as weary of that as I am of gods and kings. For my own sake only I write this; and herein I differ from all other writers, past and to come.”
― Mika Waltari, سینوهه

“جا مانده است
چیزی جایی
که هیچگاه دیگر هیچ چیز
جایش را
پر نخواهد کرد
نه موهای سیاهو
نه دندان های سفید”
― حسین پناهی