Leylaˢ ᵖᵃᵍᵉˢ

“Ik vertelde dat taal me boeit, en dat ik niet wist waarom. Maar na wat er vandaag op school gebeurd is, weet ik heel zeker waarom taal zo belangrijk voor me is.

We hadden les van een nieuwe leraar en moesten onszelf aan hem voorstellen. Toen het mijn beurt was, zei ik: 'Dag allemaal, ik ben Malak Habroundahman. Ik woon al vijf maanden in België. Ik heb twee broers en een zusje. Ik ben geboren in Gaza, Palestina.
'Israël, onderbrak de leraar me. 'Je bent geboren in Israël. Gaza is Israël. Palestina is geen erkende staat.'

Ik werd boos. 'Palestina is mijn land! U weet niet wat Israël met mijn land doet! U weet niet waarom wij uit mijn land moesten vluchten!' Ik werd bozer en bozer en struikelde over mijn woorden. 'En van u mag ik daar niet over praten? Als mijn verhaal u niet boeit, dan ga ik gewoon slapen tijdens uw les.'

De andere leerlingen reageerden nauwelijks. Ook de leerkracht zweeg.
Na een tijdje zei hij: 'Zeg buiten wat je wilt, maar hier in de les telt alleen de waarheid: Gaza is Israël.'

Toen was ik mijn Nederlands kwijt. Ik wilde zo veel zeggen, over dat ik mijn baba drie jaar niet gezien had, over de bombardementen, over de voortdurende angst, over dat ik me hier niet thuis voel, over hoe erg ik mijn sido mis, en Alaa ... Maar ik kon niet meer spreken.
Daarom is taal zo belangrijk voor mij. Ik wil kunnen spreken, ook als ik boos ben, heel erg boos.”
― Erik Wouters, Malak

“Het is zomer. We vieren Eid al-Fitr, het Suikerfeest, zonder baba.
Het is de eerste keer dat ik me echt eenzaam voel in mijn ei-gen land. Niet alleen omdat baba er niet is. Ik weet dat hij veilig is in België en daar een nieuw en beter leven voor ons zoekt.

Ik voel me eenzaam omdat ik voel en zie dat mama verdrietig is en omdat ze er niet over praat.
Ik voel me eenzaam omdat mijn broers, en zeker de kleine Yasmina, uitkijken naar het Suikerfeest. Soms denk ik dat zij baba niet missen, maar ik weet dat het geen echt feest zal zijn zonder hem.”
― Erik Wouters, Malak

“Als de zon eindelijk onder is en je mag eten, is dat vaak heel gezellig. Die vastenmaaltijd noemen we de iftar. We eten, samen met familie of vrienden.
Maar de ramadan is veel meer dan dat. De ramadan is de heilige maand voor moslims, een maand van verdraagzaamheid, samenhorigheid en houden van elkaar. Dat vind ik mooi.”
― Erik Wouters, Malak

“11 mei 2021

Morgen is het Eid al-Fitr, het einde van de ramadan.
Ik zal blij zijn als de vasten afgelopen is. Niets eten of drinken van zonsopgang tot zonsondergang...
Ik hoef de ramadan niet te volgen, maar ik doe het wel. Baba en mama ook, en Hossein, maar die heeft het niet lang volgehouden
Waarom ik de ramadan volg? Ik weet het niet precies. Het is gewoon zo, mijn cultuur. Waarom eet jij paaseitjes?”
― Erik Wouters, Malak