Sign in with Facebook
“Pinch of pain gives you tear!
Repeat!
Pinch of pain gives you strength! Repeat!
A pinch of pain gives you strength to overcome the big pain.”
―
Repeat!
Pinch of pain gives you strength! Repeat!
A pinch of pain gives you strength to overcome the big pain.”
―
“كدام قله، كدام اوج؟
مگر تمامي اين راههاي پيچاپيچ
در آن دهان سرد مكنده
به نقطه تلاقي و پايان نميرسند؟
به من چه داديد اي واژههاي ساده فريب؟
و اي رياضت اندامها و خواهشها
اگر گلي به گيسوي خود ميزدم
از اين تقلب، از اين تاج كاغذين
كه بر فراز سرم بو گرفته است فريبندهتر نبود؟
چگونه روح بيابان مرا گرفت
و سحر ماه زايمان گله دورم كرد
چگونه ناتمامي قلبم بزرگ شد
و هيچ نيمهاي اين نيمه را تمام نكرد؟
چگونه ايستادم و ديدم
زمين به زير دو پايم ز تكيهگاه تهي ميشود
و گرمي تن جفتم
به انتظار پوچ تنم ره نميبرد
كدام قله كدام اوج؟
مرا پناه دهيد اي چراغهاي مشوش
اي خانههاي روشن شكاك
كه جامههاي شسته در آغوش دودهاي معطر
بر بامهاي آفتابيتان تابميخورند
مرا پناه دهيد اي زنان ساده كامل
كه از وراي پوست سر انگشتهاي نازكتان
مسير جنبش كيفآور جنيني را
دنبال مي كند
و در شكاف گريبانتان هميشه هوا
به بوي شير تازه ميآميزد
كدام قله كدام اوج؟
مرا پناه دهيد اي اجاقهاي پر آتش اي نعلهاي خوشبختي
و اي سرود ظرفهاي مسين در سياهكاري مطبخ
و اي ترنم دلگير چرخ خياطي
و اي جدال روز و شب فرشها و جاروها
مرا پناه دهيد اي تمام عشقهاي حريصي
كه ميل دردناك بقا بستر تصرفتان را
به آب جادو
و قطرههاي خون تازه ميآرايد
تمام روز، تمام روز
رها شده، رها شده چون لاشهاي بر آب
به سوي سهمناكترين صخره پيش ميرفتم
به سوي ژرفترين غارهاي دريايي
و گوشتخوارترين ماهيان
و مهرههاي نازك پشتم
از حس مرگ تير كشيدند
نميتوانستم ديگر نميتوانستم
صداي پايم از انكار راه برميخاست
و يأسم از صبوري روحم وسيعتر شده بود
و آن بهار و آن وهم سبز رنگ
كه بر دريچه گذر داشت با دلم ميگفت
نگاه كن
تو هيچگاه پيش نرفتي
تو فرو رفتي...”
―
مگر تمامي اين راههاي پيچاپيچ
در آن دهان سرد مكنده
به نقطه تلاقي و پايان نميرسند؟
به من چه داديد اي واژههاي ساده فريب؟
و اي رياضت اندامها و خواهشها
اگر گلي به گيسوي خود ميزدم
از اين تقلب، از اين تاج كاغذين
كه بر فراز سرم بو گرفته است فريبندهتر نبود؟
چگونه روح بيابان مرا گرفت
و سحر ماه زايمان گله دورم كرد
چگونه ناتمامي قلبم بزرگ شد
و هيچ نيمهاي اين نيمه را تمام نكرد؟
چگونه ايستادم و ديدم
زمين به زير دو پايم ز تكيهگاه تهي ميشود
و گرمي تن جفتم
به انتظار پوچ تنم ره نميبرد
كدام قله كدام اوج؟
مرا پناه دهيد اي چراغهاي مشوش
اي خانههاي روشن شكاك
كه جامههاي شسته در آغوش دودهاي معطر
بر بامهاي آفتابيتان تابميخورند
مرا پناه دهيد اي زنان ساده كامل
كه از وراي پوست سر انگشتهاي نازكتان
مسير جنبش كيفآور جنيني را
دنبال مي كند
و در شكاف گريبانتان هميشه هوا
به بوي شير تازه ميآميزد
كدام قله كدام اوج؟
مرا پناه دهيد اي اجاقهاي پر آتش اي نعلهاي خوشبختي
و اي سرود ظرفهاي مسين در سياهكاري مطبخ
و اي ترنم دلگير چرخ خياطي
و اي جدال روز و شب فرشها و جاروها
مرا پناه دهيد اي تمام عشقهاي حريصي
كه ميل دردناك بقا بستر تصرفتان را
به آب جادو
و قطرههاي خون تازه ميآرايد
تمام روز، تمام روز
رها شده، رها شده چون لاشهاي بر آب
به سوي سهمناكترين صخره پيش ميرفتم
به سوي ژرفترين غارهاي دريايي
و گوشتخوارترين ماهيان
و مهرههاي نازك پشتم
از حس مرگ تير كشيدند
نميتوانستم ديگر نميتوانستم
صداي پايم از انكار راه برميخاست
و يأسم از صبوري روحم وسيعتر شده بود
و آن بهار و آن وهم سبز رنگ
كه بر دريچه گذر داشت با دلم ميگفت
نگاه كن
تو هيچگاه پيش نرفتي
تو فرو رفتي...”
―
“Man must have light. He must live in the fierce full constant glare of light, where all shadow will be defined and sharp and unique and personal: the shadow of his own singular rectitude or baseness. All human evils have to come out of obscurity and darkness, where there is nothing to dog man constantly with the shape of his own deformity.”
― The Mansion
― The Mansion
“There are two ways to go to the gas chamber, free and not free.”
―
―
“When a man is standing at the top of a cliff, it isn’t fear of falling that keeps him rooted to the edge — it’s the fear of not being able to resist the desire to jump, just to see what falling feels like.”
― Russian Dolls
― Russian Dolls
Everafter’s 2025 Year in Books
Take a look at Everafter’s Year in Books, including some fun facts about their reading.
Favorite Genres
Polls voted on by Everafter
Lists liked by Everafter
