Julia H.

“Za drugim razem jest nudniej, bo znasz już to całe imaginarium: ręce przejeżdżające po kłosach zboża, ośnieżone górskie szczyty, fotele uszaki i półki z książkami kupowanymi na metry, kojące błękity i pastelowe róże, wszystkie te "harmonie", "dusze", "czulości", "głębie", "relacje". Przysięgam, otworzę kiedyś gabinet psychoterapii, nazwę go Psycho-Pol, w logo dam tribala i będę przyjmować pielgrzymki zblazowanych hipsterów. Albo seryjnych morderców i sfrustrowanych taksówkarzy. Niech tam, zaryzykuję.”
― Emilia Dłużewska, Jak płakać w miejscach publicznych

“Co pani ma właściwie do tego Freuda" - pyta terapeutka, a ja nie wiem od czego zacząć. (...) jest archetypem najbardziej wkurwiającego kolesia w pokoju, Znacie go. To ten, który w podstawówce na pytanie o jedno życzenie odpowiadal "nieskończona liczba życzeń", w liceum odkrył returykę i postawił sobie za cel nigdy nie przegrać żadnej dyskusji - niezależnie od tego czy ma rację. (...) Freud był duchowym ojcem typów, którzy mowią, że kobiety są zbyt emocjonalne, tylko po to, żeby patrzeć, jak gotujesz się ze złości. (...) Cały jego system zbudowany jest tak, by nie można było udowodnić mu, że się myli. Nie zgadzasz się? Mechanizm obronny. Wkurza cię terapeuta? Tak naprawdę jesteś zły na ojca. Nie pamiętasz żadnej z sugerowanych ci rzeczy? Cóż, najwidoczniej je wyparłeś. Jednego Freudowi nie można odebrać: był mistrzem nazywania rzeczy.”
― Emilia Dłużewska

“Zaczęłam rozumieć, że dla większości populacji jestem niewidzialna. Ludzie prześlizgują się po mnie spojrzeniem i natychmiast zapominają. (...) Moi rówieśnicy zawsze znajdowali się trzy kroki przede mną, jakby przeszli szkolenie kodów, które ja widziałam pierwszy raz w życiu (...)”
― Emilia Dłużewska, Jak płakać w miejscach publicznych

“Nie wiem, czy jestem bardziej zaskoczona czy rozczarowana: w papierach jest dokładnie to, co mówiłam. Jedyną atrakcję stanowi powracający wpis: "Myśli s brak". Myśli s, zawsze skrótem, jakby samo słowo miało magiczną moc. Jak w horrorach: trzy razy wypowiesz przed lustrem "samobójstwo" i wyjdzie z niego twój sobowtór z gotową pętlą.”
― Emilia Dłużewska, Jak płakać w miejscach publicznych