Paradoxe

“Τ' αντικείμενα έχουν στερεότητα, ο άνθρωπος το ίδιο, παντού υπάρχει όγκος, βάρος, ιδιότητες, η καθημερινή πείρα μας λέει πως έτσι ν' απλώσουμε το χέρι κάτι θα συναντήσουμε, κάποιο έρεισμα θα βρούμε, η καθημερινή χρήση μας κάνει να το πιστεύουμε. Ο κόσμος είναι υλικός, πείθει. Και ξάφνου να! Μέσα στον ίδιο τον χώρο, εμείς οι ίδιοι βρισκόμαστε μια μέρα εξόριστοι. Κάτι γλίστρησε, λάκισε, σε μια δύναμη μες' από τα πράγματα, ένα άρωμα που δεν το νιώθεις μέσα στο παρόν, αλλά μόνο σα θύμηση, όταν έχει πετάξει. Και βλέπεις τότε πως το μύρο τούτο της στιγμής ήταν η μοναδική γεύση των πραγμάτων, η άπιαστη κι αληθινή τους υπόσταση. Ότι απομένει γύρω είναι χαλάσματα, σχήματα δίχως νόημα, συλλαβές χωρίς ήχο. Έτσι καθώς τα ροκανισμένα μάρμαρα του χαμένου κόσμου εδώ γύρω στο συνοικιακό καφενεδάκι, έρημα, άναυδα μέσα στο βράδυ και στην βροχή.

( Απόσπασμα από τον Προσανατολισμό στον αιώνα )”
― Άγγελος Τερζάκης

“-όπου της αιτίας απολείπει ο λόγος, εκείθεν άρχεται το απορείν-”
― Πλούταρχος

“Η φιλοσοφία εκλαϊκεύει το ιδανικό. Αλλά δεν αργούν να έρθουν οι τύραννοι που εκλαϊκεύουν γρήγορα τις φιλοσοφίες που τους παρέχουν δικαιώματα.”
― Albert Camus

“Spinoza says that if a stone which has been projected through the air, had consciousness, it would believe that it was moving of its own free will. I add this only, that the stone would be right. The impulse given it is for the stone what the motive is for me, and what in the case of the stone appears as cohesion, gravitation, rigidity, is in its inner nature the same as that which I recognise in myself as will, and what the stone also, if knowledge were given to it, would recognise as will.”
― Arthur Schopenhauer, The World as Will and Representation, Volume I