Ayşe Rabia

“lânet ve elem çiçekleri

bir çöldür o! ne vahâ ne kum
ile yazılmış olmak; ve elbette çok kurak
bir mâzi ile çorak bir şimdide
yaşıyor olmak yaprak yaprak

sayfaları hüzündür, onlar, o şairler ki
lânet ve melâmetle toz toprak
içinde kurup yaşayıp bozdukları
yoksayılmış o hayata bakarak

her zaman eski zamandır, biliniz, o kitap
hep orda anımsanmış dururken, açıp
yağmalamak ne demek? ama, ondan kalan bu!
ve ben, o lânetli kitaba son söz olarak... (less)”
― Hilmi Yavuz