Status Updates From حرف‌های همسایه

به شما گفته بودم ایرانی باید دو كار بكند: اول اینكه بداند اسیر است؛ بعد اینكه فكر كند آزادی از چه راهی میسر است.
... خواهش می‌كنم در جاهای باصفا یاد از من بكنید. اخیرا دارم یك صوفی حسابی می‌شوم. تمام آن غرورها رفته. سنگینی و متانتی تام و تمام افكار و احساسات مرا تصاحب كرده است.
موی بلند می‌گذارم و هرجور دلم بخواهد می‌پوشم، زیرا با كسی كاری ندارم. تمام كارهای من در نوشته‌های من است

این سخن نیما ستودنی‌ست:
«خیلی زشت است كه فقط آدم عاشق زنی باشد و تمام شعرهایش در تمام عمر راجع به آن زن. این
نوشتن، ننگ ادبیات و ننگ شعر، در پیش من اسم دارد. این آدم جوهر خودش هست و والسلام.»

* اگر شاعر اینگونه که نیما می‌گوید، باشد، پس درد و رنج بشری چه می‌شود؟ مردم چه می‌شوند؟

چقدر در خلوت بمانی؟
برای این كار ترازویی در درست نیست آنقدر كه وقتی از خانه برای واجبی بیرون می‌آیی، راه و رسم
حرف‌زدن با مردم فراموشت شده باشد. از دیدار تو خیال كنند آدم دیوانه و پریشانی می‌گذرد اما تو
سیمای آنها را روشن ببینی، مثل اینكه با تو از خودشان حرف می‌زنند
وقتی كه به این پایه رسیدی بدان كه خلوت تو آن شایستگی را یافته است كه بتوانی بفهمی و روی آن
چیزها را كه به طور عادی و از راه كتاب و به زبان مردم می‌فهمیدی

اگر شد باز بگوييد چه اصراري است كه مردم بي‌فهم و كندذهن ما مي‌خواهند شريك براي فهم خود داشته باشند و چه اصراري است كه شعر اين‌طور دوپهلو باشد. براي عوام اولين پايه‌ي دانش، فروتني در برابر دانش است. اولين دانش، اعتراف به ناداني است.
ص110

اول كسي كه مي‌تازد بر اشعار من، خود من هستم. رسم من اين است كه مي‌گذارم قطعه شعر يا منظومه‌اي كهنه مي‌شود، پس از آنكه نسبت به آن بيگانه شدم، آن را به باد انتقاد و اصلاح مي‌گيرم از هرحيث.
هركس اينطور شود و همه‌ي ساعات زندگي‌اش به مصرف هنرش برسد، حتا در ضمن انجام كارهاي خانه هم راجع به نوشتن فكر كند؛ چنين كسي مي‌تواند پوس‌خند بزند به مردمي كه در طول چند دقيقه مي‌خواهند درخصوص كار چندين سال يك نفر اظهار ذوق و سليقه کنند