Status Updates From Poetics and Politics of Ira...

از دقّت و صراحت استاد امیدسالار، همیشه در وقت خواندن نوشته‌هایش، کیف می‌کنم.

در فصل هشتم از انسجام داستانهای شاهنامه می گوید و با تفسیر مستدل و استوار از تناسب زال و دیو سفید و جایگاه رستم در پایان داستان رزم مازندران و رزم هاماوران سخن می گوید ... خواندن این خطوط شعف انگیز است

همچنان می خوانم و پیش می روم و حظ می برم ... در دو فصل بعد نویسنده انواع شاهنامه هایی که قبل از فردوسی بوده را بررسی می کند و شرح مستوفایی ارائه می کند شاهنامه فردوسی عینا برگردان شاهنامه بزرگ ابومنصوری به نظم است و حکیم توانسته با چه دقتی جزبه‌جز شاهنامه ابومنصوری را به دیبای شعر بی مثال خود بیاراید

دقت و جدیت مثال زدنی دکتر امیدسالار در واکاوی مسئله و وسواس در استدلالهایش پیرامون مسائل شاهنامه چشمگیر است. تا اینجا که خواندم او اثبات می کند که خدای نامه نویسی، در عصر ساسانیان، ژانری ادبی سیاسی اجتماعی تاریخی بوده و موارد متعدد از مکتوب بودن و نه لزوما شفاهی بودن؛ خدای نامه ها را در سه سطح محلی، خاندانهای اشرافی و سلطنتی نشان میدهد.
اینها مربوط به فصل دوم بود که نوشتم در فصل اول هم سروقت مطالعات شاهنامه میان غرب