Status Updates From بوستان سعدی

به سرهنگ سلطان چنین گفت زن
که خیز ای مبارک، در رزق زن

برو تا زخوانت نصیبی دهند
که فرزندگانت نظر بر رهند

بگفتا بود مطبخ امروز سرد
که سلطان به شب نیت روزه کرد

زن از ناامیدی سر انداخت پیش
همی گفت با خود، دل از فاقه ریش

که سلطان ازین روزه گویی چه خواست؟
که افطار او عید طفلان ماست

خورنده که خیرش برآید ز دست
بِه از صائم الدّهر دنیا پرست
...
وگرنه چه لازم که سعیی بری
ز خود بارگیری و هم خودخوری

چو برکندی از دست دشمن دیار
رعیت به سامان ترازوی بدار
.
که گر باز کوبد درِ کارزار
برآرند عام از دماغش دمار
.
وگر شهریان را رسانی گزند
درِ شهر بر روی دشمن مبند
.
مگو تیغ‌زن بر در است
که انباز دشمن به شهر اندر است
...
به بازو توانا نباشد سپاه
برو همت از ناتوانان بخواه
.
دعای ضعیفان امّیدوار
ز بازوی مردی بِه آید به کار
.
هرآنکْ استعانت به درویش برد
اگر بر فریدون زد، از پیش بُرد

...
چو این کاخ دولت بپرداختم
برو دَه دَر از تربیت ساختم

یکی باب عدل است و تدبیر و رای
نگهبانی خلق و ترس خدای

دوم باب احسان نهادم اساس
که مُنعم کند فصل حق را سپاس

سوم باب عشق است و مستی و شور
نه عشقی که بندند بر خود به زور

چهارم تواضع، رضا پنجمین
ششم ذکر مرد قناعت گزین

به هفتم در از عالَم تربیت
به هشتم در از شکر بر عافیت

نهم باب توبه است و راه صواب
دهم در مناجات و ختم کتاب
...

"مروّت نباشد بدی با کسی
کزو نیکویی دیده باشی بسی"