Status Updates From آپارتمان، دریا

دیگر سکوت‌های من شباهت به عطر اقاقیا ندارد..

جمله ها و کلمه های احمدرضا احمدی رو دوست دارم.
با اینکه من توی این رمان تا اینجاش، قصه ای رو نخوندم، داستانی رو پیدا نکردم، اما ازش خوشم میاد.
اونجایی که نوشته:
انسان بی رویا کالبد بی جانی است.



دلتنگ رویاهای نداشته ام شدم.

وقتی رویا نباشد، بی رحمی و سنگدلی و شک و تردید و خشم می آید و تو همه ی ادبارهای جهان را توجیه می کنی همیشه می گفتم انسان بی رویا کالبد بی جانی است .اکنون کلمه بی جان، کلمه ی کالبد را فراموش کرده ام .

I am just loving this book. Remembering the love of my life in every second this guy talks about the girl he loves.

دوست دارم اين كتاب رو. نثرش جوريه كه، انگار يه شاعري كه سالها داشته شعر مي نوشته به زور به خودش فشار مياره كه نثر صريحي بنويسه، و نشونه ي تلاشش روميشه ديد. ( نمي دونم واقعا اين جوري شده يا اين سبكش بوده!) اما اين داستان رو دوستدارم. نه صرفا به خاطر مربوط بودنش به تم پاريسي، بلكه به اين خاطر كه خيلي جالب و ساده مي تونه يه چيز هايي رو به سمع خواننده برسونه.