Status Updates From پیکر فرهاد

همه‌ی درد این بود یا می‌خواستند آدم را بپوشانند و پنهان کنند و یا تلاش می‌کردند لباس را بر تن آدم جر بدهند، و ما یاد گرفتیم که بگریزیم. اما به کجا؟ مرز بین این دو کجا بود؟

نمیدانم ایا میتوانم سرم را بر شانه های شما بگذارم واشک بریزم ؟با دست های فرو افتاده و رخوت خواب اوری که از پس ان همه خستگی به سراغ ادم می اید ب شما پناه بیاورم در حالی ک سخت مرا بغل زده اید و گرمای تن خود را ب من وامیگذارید گاهی با دو انگشت میانی هر دو دست نوازشم کنید و دنده هام را بشمارید ک ببیند کدامش یکی کم است و گاه ک ب خود می ایید با کف دستها ب پشتم بزنید آرام ؟....

صورتم را در دست‌هام گذاشتم و به این فکر کردم که نباید بیش‌ از حد دست و پا بزنم.دانستم که خیلی چیزها به اختیار آدم نیست، زندگی خواب‌های گذشته‌ است که تعبیر می‌شود. زندمی تاب خوردن خیال در روز هایی است که هرگز عمرمان به آن نمی‌رسد. زندگی آغاز ماجراست...

دلم می‌خواهد لای آدم‌ها، مثل ورق‌های بازی جوری بُر بخورم که کسی نفهمد چه خالی هستم.