Status Updates From Głód i jedwab

Herta Müller ma obecnie miano mojej ulubionej pisarki wszech-czasów. Być może się to zmieni — jednakże nikt, nawet Rebecca Solnit, Susan Sontag, Anne Ernaux nie wydawały się ze mną tak myślami tożsame, w których mimo mowy o sprawach politycznych, humanitarnie podobno ‚najcięższych’ ona zabiera odwagę, wypuszcza ją wolno, bo pochodzi ona z niej wnętrza…

(Obkupię tę książkę bliskim…)

Mam wrażenie, że Herta Müller zdziera z nas skórę małymi płatami, raz za razem, bardzo szybko sprawiając, że obszar naruszony staje się bezwzględnie duży. Bezwzględnie palący.