Status Updates From Masters of Sociological Tho...

درد شخصی مارکس در کتاب سرمایه، به عنوان درد نوع بشر در نظام سرمایه داری صنعتی منعکس میشود. بلی، تنها آن کسی که روحی دردمند و خشمگین داشته و در این جهان روی آسایش را ندیده باشد، می تواند علت های قطعه قطعه شدن کل بشریت را تشخیص دهد و تصادم های شوم و تشنج های شدیدی را دریابد که عصر سودهای بزرگ آبستن شان بود.

آلفرد دو موسه در کتاب اعتراف یک کودک قرن درباره نسل خویش نوشته بود که "افسوس، افسوس که دین رو به نابودی می رود... ما دیگر نه امید و نه آرزویی داریم؛ حتی تخته پاره ای برای ما نمانده است که در نومیدی به آن چنگ زنیم... هرچیزی که بود، دیگر نیست و هرآنچه که خواهد بود هنوز نیامده است".