Status Updates From The Posthumous Papers of th...

571

کسایی که "خانه قانون زده" دیکنز رو خونده اَن، فصلِ بیستِ "یادداشت های پیک ویک" زهرخندِ غریبی براشون به همراه داره. کاغذبازیِ حقوقی و دیوانسالاریِ دیوانه کننده ای که خونِ شخصیت هایِ ساده دل رو میمَکه.
دادسون و فاگ(با فامیلِ دومی قافیه های جالبی میشه ساخت)، وکیل هایِ دعاویِ پرداخته شده توسط دیکنز، مثلِ آقایِ جینگل، زنده و کاغذ-خیز اَند، گویی آنی بیش نمونده که سَرسوده به پاراگراف، کاغذ پاره کنن و سر به واقعیت تِکون بدن.

پردازشِ شخصیتِ آقای جینگل در روایتِ دیکنز فوق العاده اس.
:)))

روایتِ دیکنز شرحی جزئی/تصویریه که به "pictorial style" مشهوره.
توصیفی نکته بینانه و دقیق که به نظر درازگویانه میاد ولی ظرافتش در کنترلِ داده ها و آمیزش با طنزی خواستنی، روایتی دلپسند به دست میده.
من که ازش بسیار لذت میبرم.

"با بررسی دقیق یادداشت های آقای پیک ویک درباره چهار شهر استرود، روچستر، چاتهام و برامپتون چیزی نمی یابیم که نشان دهد برداشت های آقای پیک ویک از ظاهر این شهرها با برداشت های گردشگران دیگری که با همین منظور به آن مکان ها رفته اند، تفاوت خاصی داشته باشد." ص۶۱
:)))

یک بار جلدِ اولشو تمام کردم و بسیار لذت بردم ولی چون زیاد درنگ و وقفه افتاد بینِ مطالعه اَم از پیوستگیِ روایت در ذهنم و در میانِ جریان داستان بودنم راضی نبودم و حالا دوباره از آغاز، یادداشت های پیک ویکِ جذاب رو پِی میگیرم.
حقیقتا طنزِ دیکنز دستِ کم گرفته شده، حتی تویِ "خانه قانون زده" اَش هم با اون درونمایه تلخ و تیره اش باز شخصیت پردازی هایِ شوخ و شنگش چشمگیر بود.
بسیار پیشنهاد میکنم.

nice

все конечно на русском хотя в будущем я заведу папку английский язык и обязательно какой-то диккенс в ней появится это будет уже когда и счастье