Status Updates From Art in the Light of Conscie...

شعر موجودیتی تکه‌تکه و چندپاره نیست که تکه‌ای از آن را در این شاعر بیابیم و تکهٔ دیگرش را در شاعری دیگر. شعر در همهٔ تجلی‌هایش کامل است. در هر شاعر، تمامیت شعر را می‌یابیم، چرا که اساساً ما با «شاعران» سروکار نداریم؛ با «شاعر» سروکار داریم: شاعری یکه و یکسان از ازل تا ابد.

«با این همه، هر قدر هم که به گرگ غذا بدهی، چشم گرگ همیشه به جنگل است. و همهٔ ما گرگِ جنگلِ انبوه ابدیت هستیم.»

خواندن، بیش از هر چیز، یعنی کنکاش خلاقانه. خواننده‌ای که از قوه‌ی خیال بی‌بهره باشد، حتی از عهده‌ی فهم یک کتاب برنمی‌آید. برای فهم هر اثر، داشتن قوه‌ی خیال و حسن نیت درباره‌ی آن اثر ضروری است

هر صدایی که نماینده‌ی حکمت و طبیعت باشد، به گوش جان من می‌نشیند

به گمانم وقت‌هایی که مشغول نوشتن نبود در رنج و عذاب بود (و البته هیچ‌وقت مشغول نوشتن نبود، چون مثلا هر سه ماه یک شعر می‌نوشت). بدون شعر، نه نشستن به مذاق مندلشتام خوش می‌آمد، نه قدم زدن، نه زیستن در این جهان

با ظهور هر نوع نوگرایی دو گروه سر برمی‌آورند: مرتجع‌ها که می‌خواهند به عقب برگردند و نوپرست‌ها که می‌خواهند همه چیز را نو کنند؛ یکی بدتر از دیگری

Good poetry is always better than prose, even the best...

Agreed! 👑

Only two essays left. 😭

I'm obsessed.

Reading is — above all — co-creating.