Status Updates From انجیرهای سرخ مزار

*حاویِ غر*
واقعا ناراحت میشم اولین ریویوی بعضی کتاب‌ها رو بنویسم... سال تولد بعضی داستا‌های این کتاب با سال تولد من یکیه و هیچ ریویویی نداره! بلاگر کتابی میشناسید که جز کتاب‌هایی که هفته‌ی پیش منتشر شده‌ان و تبلیغاتین، چهار تا کتاب دیگه هم معرفی کنه که کسی کمتر ازش میگه؟

جنازه های مان را از بین چاه کشیدند و همراه خودشان بردند. بعد از چند روز، پای که روی مان مانده شد، بیدار شدیم.
گفتم: «ما را یافتند.» پدر گفت: «آسوده بودیم، باز جنجال شد.» کاکایم گفت: «ها، ما را یافتند.» پدر دوباره گفت: «نمی فهمند که مرده ها را نباید بیدار کنند.» گفتم: «ما که نمردیم، ما کشته شدیم.»
کاکایم فقط خنده کرد؛ درست مثل وقتی که هنوز زنده بود و خنده می کرد، خنده کرد.

هشت داستان از چهارده داستان را خوانده م و در هر داستان لااقل یک نفر در جنگ کشته شده!

کاکا حیران مانده بود. عبدل که جور و تیار بود. این که عصا چوب دارد. حتما کس دیگری است. ولی کی میتواند باشد. این وقت شب، این جا. خدایا ... قديفه‌ی جنازه را کشید، جنازه یک پای داشت و پای دیگرش از زانو قطع بود. باورش نمیشد. صورتش را به صورت جنازه نزدیک کرد. صورت پر ریش جنازه سیاه میزد در سفیدی برف. عبدل که ریش نمی‌ماند ولی... ولی خودش است، پسرش عبدل، با همان موهای دراز بیتلی اش ...

عاشق نثر نویسندگان افغانستان هستم

داستان «انجیرهای سرخ مزار» (هشتمین داستان) در این مجموعه واقعا عالی است
همین یک داستان من را بس بود

البته داستان «...و باران می‌بارید» هم فوق‌العاده بود (داستان یازدهم)

هر داستان را که می‌خوانی مبهوت می‌شوی
نویسنده انگار تمام قصه‌ها را تجربه کرده و با جان خویش آموخته و دارد برای خواننده تعریف می‌کند

برای مرتبه سوم یا چهارم است که این مجموعه داستان را می‌خوانم