Status Updates From En Derin Hipnozumuz - Değer...

Bilinçaltı doğası gereği tembel ve muhafazakardır. Mevcudu korumaya odaklıdır. En az enerji harcayacak şekilde organize olmuştur. Bu nedenle alıştığı düzeni sürdürmek ister(...) Direnci bazen içsel bir hisle, bazen mantıklı düşüncelerle, bazen canım istemiyor duygusuyla yaratmaya çalışır. Bu nedenle başlangıçta yapılan çalışmalar yeni bir alışkanlık yaratana kadar zorlayıcıdır.

Self-esteem'i arttırmak için yapılması gereken 6 ayrı çalışma vardır(...)

1. bilinçli yaşamaktır(...)
2. kendini kabul etmektir(...)
3. sorumluluğu kabul etmek ve üstlenmektir(...)
4. kendini ifade etme hakkıdır(...)
5. amaçlı yaşamaktır(...)
6. bütünlüktür(...)

Gerçek gerçektir. İstemli körlük gerçek dışıyı gerçek, gerçeği gerçek dışı yapmaz. Gerçeğe saygı duymak daha doyurucu sonuçlar doğurur.

Güçlü bir self-esteem yaratmak için kişinin sahip olması ve geliştirmesi gerek özellikler ise odaklanma, özgür düşünme, farkında olma, açıklık ve aydınlık, gerçeğe saygı göstermek, doğruya saygı göstermek, anlamak için çaba göstermek, kendine olan dürüstlüktür.

Merak etmeden, hazır alınan bilgi ise bizi insanlığımızdan uzaklaştıran, robotik bir varlık yapan, güdülmemize, yönetilmemize, kandırılmamıza yol açan bilgiler taşır. Anne ya da babalar çocuğun merak duygusuna ket vurdukça değersizlik inancını besleyen tohumları ekmeye başlarlar(...) Bu tip telkinlerle doldurulmuş bir çocuk yaşamı keşfedilecek değil de kaçılacak bir şey gibi algılamaya başlar.

Farkında olmak tehlikelidir ve rahat bozucudur. Otomatik yaşamayı severiz(...) Toplumsal kurallar, din, geleneklerimiz, annemizin ve babamızın beklentileri, her şey kalıplıdır. Bu kalıplara uyduğun sürece kabul görürsün ve risksiz yaşarsın. Çoğumuz için farkında olmak kavramı bile yabancıdır. Sözlüğünde yoktur. Hayatında yoktur. Farkında olmak için farkında olmamız gerektiğinin farkında olmak gerekir.

İçinizde hissettiğiniz kaygıları, sanki içinizde her şeyi bilen yüce bir bilgenin uyarıları olarak okursanız, çabalarınızı damdaki delikleri tamir etmek yönünde harcamaya devam ederseniz elde edeceğiniz sonuç koca bir hüsran olur.

Eylemler değiştikçe eski eylemleri yaratan inançlar da değişmeye başlar(...) hangi eylemlerin değersizlik inancını beslediğini fark etmeden, yeni eylemlerin neler olacağını belirleyemeyiz. Tek tek yanlışlığını fark ettiğimiz eylemleri değiştirdikçe değersizlik inancının etkisini zayıflatmaya ve ortadan kaldırmaya başlarız.

Herhangi bir sorunu fiziksel olsun, ruhsal olsun ya da davranışsal olsun eğer zihinsel düzeydeki çalışmalarla çözmeye niyetliyseniz kendi içinizdeki değersizlik inancıyla yüzleşmek ve bu inancı besleyen tıkanmış duyguları boşaltmak zorundasınız. Bunun dışındaki her türlü çalışma sadece geçici ve yetersiz iyileşmeler sağlayacak ya da basit gevşetici yöntemlerin ötesine geçemeyecektir.

Toplumsal inançlar nesillerden nesle aktarılan yazılımlardır. İnançlar kendini değer yargıları, kültür, gelenek, görenek, yasa gibi başlıklar altında gizler ve korunurlar. Topluma ait bireyler kendi seçimleri olmadan, daha doğduğu andan itibaren bu toplumsal inançları yüklenmeye başlarlar(...) Bireyin ait olduğu toplumun değer anlayışı o bireyin değer anlayışını etkiler.

Bilinçaltı işe yarayanı tekrar eder. Alışkanlık haline getirir. Alışkanlıklar sorgulanmaz. Yaptıkça iyi hissedersin, yaptıkça emniyette ve güvendesindir. Eh inanç da en diplerde ve sorgulanmasına izin verilmeyecek kadar derinlerdeyse(...)

Ne kadar üstün olursan ol yine de yüzde yüz değersizliğini gizlemenin garantisi yokrur. O zaman etrafımda benim değersizliğimi görmemeyi kesin onaylamış olan kişilere ihtiyacım vardır. Hem bu kişiler yanında daha güvende hissederim. Hem de bu kişiler benim değersizliğimi gizleyen bir kalkan olurlar. Yalakalar güçlü kişinin diğer kişilere karşı reklamını yapan bir araç olurlar.

Bilinçaltı bir meseleyi gizlemek için o kadar "mantıklı" önermeler üretir ki, bilinci kendi amacı doğrultusunda o kadar güzel kullanır ki(...) Kendi ürettiği bu akla uygun hale getirme çabalarına kendi inanmaya başlar(...) Mantık ilişki kurmaktır. Asla doğruluğu kanıtlanmayacak ilişkiler kurmak ve sanki bu ilişki doğruymuş gibi inanmak sadece bilinçaltı bir eylem olabilir.

Bilinçaltı gizlenme mekanizmalarının iş başında yakalanmasını sevmez. Gizlenmeyi sever. Bir şekilde bu bilginin kişinin farkındalığında olmasını bile istemez. Farkında olma çabası bile rahatsızlık verebilir. Ama ileride göreceğimiz gibi bir şeylerin farkında olmadan, rahatsız eden şeylerin gerçek nedenlerini anlamadan bu rahatsızlıktan kalıcı olarak kurtulmak pek mümkün olmamaktadır.

Farkındalığı gelişmemiş ve değersizlik inancı içinde savaş vermekte olan bir kişi zaten inançla gerçeğini birbirinden ayırmaz. Kendisiyle yüzleşmeye hazır olmayanlar bu savı baştan reddeder. Böyle bir kişiye "sizin içinizde değersizlik inancı olabilir" tarzı yumuşak bir yaklaşım bile tepkiyle karşılanabilir. Bilinçaltı değersizlik inancı yakıştırmasını bile değersizliğin açığa çıkışı olarak değerlendirecektir.

Bilinçli düzeyde kişi söylenen sözü değerlendirir, bir cevap vermeye gerekli görür ya da görmez. Cevap verecekse de mantıklı ve sakin bir içerikte söylem sunması beklenir. Ama eğer söz bilinçaltı düzeyde bilinçli düzeye göre çok daha güçlü algılanmışsa, özellikle bir tehdit olarak algılanmışsa bilinçaltının yarattığı ilk eylem beden tarafından algılanan bir histir.

Başkası için varsan, sen insan değilsin demektir; sen bir malsın, hizmetçisin. Artık bir fedakârsın. Yarın öbür gün annenin izniyle evlenip çocukların olursa bu sefer onlar için yaşamaya başlarsın. Sonra onlardan bir kurbanı aynı kendi annen gibi kendine bağlarsın.

Toplum ortalamaya yakın insanları sever, kendine yakın bulur. Aksine ortalamadan hangi yönde saparsa sapsın tehlikelidir. Ortalamadan sapan kendini değersizleştiren özelliklerin açığa çıkmasına neden olabilir(...)O halde toplum kişilerin ortalama seçimler yapmasını dayatır. Kişiler de toplum içinde emniyette ve güvende kalabilmek ve öyle hissetmek için ortalama değerleri seçme eğilimindedir.

Çocukluğundan beri her durumda suçlanmış, hep hatası açığa çıkarılmaya çalışılmış, kendi suçu olmayan durumlarda bile suçlu ilan edilmiş, cezalandırılmış, kurtulmak için yalandan başka çare bulamamış, anne babasının kendi değersizliğini gizlemek için çocuğu harcamaktan gözünü kırpmadığı bir ortamda büyümüş kişilerde haklı çıkmaya çalışma çabası diğer çabalara göre çok daha üst düzeydir.

Değersiz asla hata yapmamalıdır, yapsa da belli etmemelidir, belli etse de kabul etmemelidir(...)Her davranışın, her sözün, her eylemin, her kararın mutlaka haklı nedenleri vardır, bilinçaltı neden üreten bir makine gibi çalışır bu anlarda. Kim doğrudur, kim haksızdır, kim zarar görmüştür...Değersizliğini gizleme derdindeki fani için hiçbir önemi yoktur, hiçbir ahlaki değer haklılığın kanıtlanmasından önemli olamaz.

Zaten garibim çocuğun onlara bağımlı olmaktan başka çaresi yoktur ve hal böyleyken hala bunun kör gözüm parmağına çocuğa çakmanın ne anlamı, yararı ya da çıkarı olabilir ki, ama işte bilinçaltı sınırı nerede çizmesi gerektiğini bilemez, yakınında olan çocuk da olsa, senin deliklerini bulma ve oradan içeri bakma potansiyeline dışarıdaki koca koca adamlardan daha fazla sahiptir diye düşünür(...)

Eleştiriye karşı en beklenen tepki öfkeli bir karşı saldırıdır ve karşı saldırı bu sefer eleştiren için pek istenen bir davranış değildir. Ava giderken avlanmak riskinden kurtulmak için karşıdakine karşı eleştiri silahını çok ince ve kurnazca kullanmanın yollarını bulmak zorundadır ve bu amaçla dokundurma, hafif giydirme, iğneleme, sanki övüyormuş gibi yaparken alttan sokuşturma taktikleri beklenen etkiyi yaratır.

Neden bir âdemoğlu ona yetecek kadar malı mülkü varken, daha fazla kazanmasa da, daha fazla yükselmese de bundan sonra hayatının kalan kısmını mutlu mesut yaşaması garantiyken, kendini daha fazla kazanmaya, daha yüksek mevkilere ulaşmaya programlar ki? (...) Ne kadar mal varlığın olsa da, fabrikaların üretim yapsa da yine de delikler tam tıkanmıyordur, (...)

Çocuk sahip olduğu özelliklerin, davranışlarının iki kategoriden birine düştüğünü öğrenmeye başlar; iyi ya da kötü ve iyiyle kötüyü ayıran belirteç ise anne ya da babanın ya da benzerlerinin takdiri ya da hoşnutsuzluğudur(...) "Yaşamda kalmam için insanlarım benden hoşnut kalması gerekir" , ya da "insanların memnuniyetsizliğine neden olan şeyleri yapmamam lazım" (...)

Yani nesneleşmek sahte kimlik yaratmaktır. Ego nesneleşmekle eşdeğerdir. Ego güçlendikçe kişi nesnelere ya da diğer kişilere daha bağımlı hale gelmeye başlar. Bir kişiye ya da bir kimliğe ait olmak ister. Sen, sen olmaktan çıkar, kartvizit olmaya başlarsın (Bir insanın kartviziti ne kadar süslüyse, içindeki değersizlik inancı da o kadar güçlü demektir). Daha fazla istersin. İstemek egodur.

Bana göre ego, bilinçaltının değersizlik inancını gizlemek için kullandığı tüm gizleme yöntemlerinin toplamıdır(...) O halde bir kişi ne kadar egolu gibi davranıyorsa o kadar kendi içinde değersizlik inancını güçlü olarak taşıyor demektir. Değersizlik inancından kurtulmak demek egodan kurtulmak demektir. Egodan kurtulmak için gizlenme yöntemlerimizi tanımamız ve onları temizlememiz gerekir.

Bid tarafta sen değersizsin ve tehlike altındasın, bir tarafta ise yaşamda kalmak için hem diğer insanlara ihtiyacın var, hem de uyumlu olacaksın. Yani bir taraftan onlara uyumlu olduğunu kanıtlaman gerekiyor, değersizliğinle beraber bunu nasıl bağdaştırabilirsin, onların seni kabul etmesi gerekir, sana zarar vermemesi gerekir, sana saldırmaması gerekir, seni beslemesi gerekir...
O halde kamuflaj...

Karşımızdaki kişi daha çok kendini değerli göstermeye ya da uzak durmaya çalışıyorsa bizi kendinden değerli görüyor demektir. Eğer saldırıyla karşılık veriyorsa o zaman ya eşiti ya da daha değersiz görüyor demektir. İlişki böyle karşılıklı tartmalarla devam eder. Yani bir kişinin sizin karşınızda hangi gizlenme yöntemini kullanmaya çalıştığını anlarsanız o kişinin bilinçaltında size verdiği değeri de anlarsınız.

Eğer birinci gruptaki çabalarım kendimi karşımdakine değerliymiş gibi göstermekte yetersiz kalıyorsa, başkalarını daha değersiz pozisyona iterek rölatif olarak ondan daha değerli düzeye geçebilirim. Bu çabaların etkili olması için o başkasının içinde de değersizlik inancının derin olması gerekir. Yoksa silah geri teper. Ama bilinçaltı kime karşı bu silahı kullanacağını gayet iyi bilir.