Status Updates From La orgía perpetua: Flaubert...

تراژدی اِما این است که آزاد نیست. او بردگی خود را صرفا نتیجه‌ی طبقه‌ی اجتماعی و نیز حاصل محیط ولایتی زندگی خود -دنیایی کوچک که چندان مجالی برای دست زدن به کارهای نمایان به کسی نمی‌دهد- نمی‌داند بلکه، شاید از این دو مهم‌تر، آن را پیامد زن بودن خود می‌شمارد.
در واقعیت داستانی زن بودن یعنی بسته بودن، یعنی درها را بسته دیدن، یعنی محکوم بودن به گزینش‌هایی حقیرتر در قیاس با گزینش‌هایی که بر مرد روا داشته شده...

تا اینجا علاوه بر ستایش تمام قد مادام بواری معلوم شده فلوبر یه جنده باز سفلیس گرفته بوده که مسیر و سمت و سوی درستی که در اون قرار گرفته رو دوستاش هدایتش کردن!

نویسنده همواره خویشتنی شقه شده است و دو شخص در او وجود دارند: آن کس که زندگی می‌کند و دیگری که زندگی کردن او را تماشا می‌کند، آن‌که رنج می‌برد و دیگری که شاهد این رنج است تا آن را به کاری بگیرد.

بخش اول پر بود از احساس عاشقانه‌ی یوسا به اِما بوواری و چقدر دلتنگ قلمش بودم 😍

عصیان اِما برخاسته از یک اعتقاد است و آن ریشه‌ی همه‌ی اعمال اوست: من از سهم خود خرسند نیستم، آن پاداش پا در هوای آسمانی به درد من نمی‌خورد، می‌خواهم زندگی‌ام هم اینجا و هم اکنون به تمامی تحقق پذیرد...

perú me recuerda a ti