Status Updates From Το αμόνι που τραγουδά

Τα Επτά Σφυριά για το πλάσιμο των ιστοριών είναι από τις ωραιότερες εμπνεύσεις που έχω συναντήσει. Το Ρόπτρο των Ανθρώπων δε σχεδόν μαγικό.

Ήταν εκεί που, βράδια το ένα απάνω στο άλλο, για χρόνια στοιβαγμένα ένα σωρό, γλυκά και πικρά σαν χαμόγελο και δάκρυ περγαμόντο, ανοίγαμε διάπλατα τα μάτια μας και βλέπαμε αλήθειες, ζωγραφισμένες ξεκάθαρα με όνειρα και φρίκες - κι ούτε μια θαμπή στιγμή.

Ποιητική γραφή, αλλά δεν κατάλαβα Χριστό. . .

Ωραία γραφή και ροή λόγου. Το κείμενο είναι σαν να διαβάζεις ποίημα όμως σε λογοτεχνικό βιβλίο....με κουράζει και είναι ακόμα η αρχή. Περίμενα οτι θα έχει μία ιστορία απο πίσω να πει, μία πλοκή αλλά δεν εχει φανεί στις πρώτες σελίδες (θα δούμε παρακάτω). Μεχρι στιγμής νομίζω οτι απλά περιγράφει τις διακοπές που έκανες μικρός ο συγγραφέας με ονειρικές προτάσεις. Ψιλοαπογοητευμένος μέχρι εδω ΑΛΛΑ ειναι αρχή. Θα δούμε.