Status Updates From تاریخ بیهقی

کارکشته بازی تو خون مسعوده، اول به میمندی اختیار تام می‌ده، بعد بونصر رو می‌فرسته جلوش رو بگیره.
محتشم که از اون بدتر، نه‌تنها یکیو می‌فرسته جلوی افشین رو بگیره، بابت کاری که خودش اجازه داده انجام بده دعواش هم می‌کنه. عجبا!
انگار کلا حاکمان از رو دست همدیگه نگاه می‌کنن.

میمندی اومده که رنده کنه، هنوز نرسیده شروع کرد.

مسعود یه چندروزی مونده به ماه رمضان "کلوخ انداز" میکنه و "داد شعبان" میده.
به این معنی که اون دو سه روز آخر شعبان و قبل از شروع ماه روزه‌داری، یه کوب و تا زیر پلک چشمِشو شراب پُر‌می‌کنه و مست میکنه که توی ماه رمضون بدنش خداب نکرده کم نیاره لامصب.
البته رمضون که میاد یه هو یادش میاد باید بره شکار و چون شکارگاه خارج از حد ترخُص هست دیگه متاسفانه متاسفانه نتونست روزه بگیره اصلا.

یه لحظه پوران خانم رو تصور کن که تو عروسیش، مامون به عنوان شاباش ولایت روستاهای مختلف رو روی سرش می‌ریزه.
خانم حالت رو خریدارم😂

سیستم جاسوسی پدر و پسر خیلی جالبه‌ و هردو طرف هم کاملا از هم خبر دارن ولی حفظ ظاهر می‌کنن.

پ‌ن: محمودجان حالا تو هم اگه با مسعود می‌نشستی هم به جایی برنمی‌خورد.

مثل اینکه کاما سوترا داشتیم وقتی کاما سوترا مد نبود.

اون قسمت که درباره‌ی ترتیب نشستن بود دلم به حال محمد سوخت، از سن کم بهش گفتن مسعود ازش مهمتره، شاید هر کسی دیگه‌ای هم بود با این شرایط ازش امیر خوبی درنمی‌اومد.

جناب سیدی توضیح میده که چطور محمود غزنوی، مثل همه‌ی دنیا پرستانِ زورگو، حتی در مرگ خودش هم طمّاع بود؛ در آخر عمرش دستور داده بود تا تمام گنجینه‌های خزانه‌شو از دره بنداز پایین تا خودش شاهد باشه به اینا به کس دیگه‌ای نمی رسه(در همون حین تماشا هم سقط شد). حتی باغ محبوب خودشو دستور داده بود از درختان سرو پاک کنن تا کس دیگه‌ای لذتشو نبره.

برای اولین بار نشستم برای طول عمر رهبر دعا کردم.

پایان مجلد پنجم
دل در این پیرزن عشوه‌گر دهر مبند آقامسعود
کین عروسی‌است که در عقد بسی داماد است

این نامه‌های نیکو و مخاطبه‌های به‌افراط و به خط خویش فصلْ نبشتن و برادرم را حاجبی دادن همه فریب است و بر چون من مرد، پوشیده نشود و همه دانه است تا به میانهٔ دام رسم.

اینم آخر و عاقبت حاجب علی قریب.
به قول استاد سیدی، گرگی بود در زمان خودش و به قول خود بیهقی، دلها و چشم‌ها به حشمت این مرد آگنده بود.

بونصر مشکان، رئیس دیوان
شغل: رنگ‌کردن کلاغ و فروختن جای قناری

خب نتیجه‌ی وسط‌باز بودن می‌شه عاقبت علی غریب.
نمی‌شه هم از توبره خورد هم از آخور.

در فلان کار "ناقه و جمل نبود" یعنی هیچ سود و فایده ای در آنکار برای من نیست.
ظاهرا از یه شعر عربی اومده توی زبان فارسی.

ای بابا یکم یاد بگیرین دیگه.
همه رو داره با یه روش کله‌پا می‌کنه.
یاد دیکتاتور می‌افتم که طرف رو بغل می‌کرد بعد از پشت علامت می‌داد که گردنش رو بزنن.

هرچه خوبان همه دارند، مسعود یکجا داره، سایکوی سایکوپسند.

جلسه ۳۹ از پادکست:
جنگ عبد الله زبیر و اتفاقات پیرامون جعفر برمکی و ابن بقیه وزیر.
اینجا استاد سیدی توضیح میده که چقدر این وقایع به اشتباه و به دور از حقایق تاریخی در سریال مختارنامه به تصویر کشیده شده.

این تازه‌به‌دوران رسیدن و نوکیسگی مثل اینکه مسئله‌ی تاریخیه.

دو روزه بعد مدرسه پادکست استاد سیدی رو گوش می‌دم، آخراش رو چند بار عقب می‌زنم چون هی از خستگی خوابم می‌بره، عذاب وجدان می‌گیرم، باید یه برنامه‌ی دیگه‌ای بریزم.

مامون چقدر سیاس بوده.

اصلا کیف می‌کنم این آقای ارشاد؟دلشاد؟ تا شروع می‌کنه به حرف زدن ضبط کات می خوره.😂

امان از مکر مسعود.

آقا یه دو دقیقه دانشت رو عرضه نکن بذار ببینیم استاد چی می‌گه.😤

میمندی، وزیر تازه رها شده از بندی که مسعود برای اداره امور آوُرده (چون هم سلیقه و هم‌خط با رذائل خودشه)، هر بار که فراموش میکنه به ادب وانمود کنه خودشو با ضمیر سوم شخص و "احمدِ حسن" معرفی میکنه. اینو توی لات و لوت‌های الانم میبینیم که خودشو "پسرِ قدیر" و غیره معرفی میکنه.

"همانا مقامهای والا به زهر نهاده در شكمِ مارانِ سياه بزرگ به وديعه نهاده آلوده است‌."
تاریخ بیهقی سراسر یادآور حکومت جمهوری اسلامی و آینده محتومشه.