Status Updates From منجنیق

ازونجایی که این کتاب جور دیگه ای در قلبم نشسته دلم میخواد تک تک مصراع هاش رو باهاتون به اشتراک بذارم اما متاسفانه نمیشه و بسنده میکنم به این قسمت از شعر ( ده )که میگه:

دخترانی که سرمه‌ای بودند
پشت روپوش‌های خود مردند
رنگ هایی که شکل هم هستند
سرنوشتی شبیه هم دارند

امان از معجزه قلم آقای صفا ، امان...

شنیده ام که شعر باید به جان بنشیند ؛ به راستی که به جان می‌نشیند...
ازونجایی که حسین صفا ترانه سرای بسیاری از کارهای محسن چاوشی هست ، باید بگم که تا اینجا تمام این کتاب با صدای خود محسن توی سرم داره خونده میشه و این چقدر زیباست...
و در بخشی از اولین شعر این کتاب میگه:
نبخش مرتکبانت را
تو حکم واجب الاجرایی
و عشق جوخه اعدام است...

الحق که صفا، منزوی زمانه ی ماست.

خود را به منجنیق بلا بستیم
تا پرت کرده باشمت از دستم
فندک زدی و به دوزخ نمرودم
آتش مرا گرفت و گلستان کرد

من چارپای مختصری بودم
تاریخ در مسیر تکامل بود
از من زبان مختصری رویید
نامت مرا به نام تو انسان کرد

گفت با خود هزارپایی که
با خودش می‌رود پیاده‌روی؛
این هزاران‌هزار مار، چطور
پا ندارند و هم‌قدم دارند؟