Status Updates From یک انسان، یک حیوان

قضاوت در مورد روزگار سخت است زیرا انسان همیشه خود جزئی از آن است. بیرون از دنیا هیچ چیز وجود ندارد. هیچ آرامشی، هیچ خوبی‌ای، هیچ راه گریزی و انسان نمی تواند به خارج از دنیا فرار کند.

نگاهی به اطرافت انداختی و جز ضرورت زندگی و ماندن همیشگی در اینجا چیزی ندیدی در برابر این محکومیت هیچ کاری از تو ساخته نبود، اما با این حال نتوانستی تسلیم این شرایط شوی.

«به زودی به خانه‌ات برمی‌گردی» پرستار نمی دانست که این موضوع غیر ممکن است. او نمی دانست دروغ میگوید او فقط همدردی و ترحمش را به تو نشان می داد. دیدن درد و رنج تو قلبش را منقلب کرده بود و این مسئله را پنهان نمیکرد دلش میخواست همچنان زنده بمانی تو بی گناه نبودی اما گناهکار و بی گناهی وجود ندارد زندگی همه ی انسانها در پنجه قهار خدایی ارزش میشود چه زندگی فاتحان و چه زندگی مغلوبان.

انسان برای زندگی به چیزی بزرگتر و قوی تر از خود نیاز دارد. مهم نیست چه چیزی باشد. این نیاز انسان به همان اندازه نظام کائنات، قانونمند و ابدی است.

عشق به خدا وجه اشتراکی با عشق به آدم‌ها ندارد.

زمانی آدم‌ها به بیابان می‌رفتند تا خدا را جست‌وجو کنند. آن‌جا ریشه گیاهان تلخ را می‌خوردند تا رنج تشنگی بکشند، خود را حقیر میکردند، در برابر تپه‌های ماسه‌ای حرف میزدند و سعی میکردند با عقرب‌ها مانوس شوند. از تنهایی میگریستند زیرا هیچ شیطانی نمی‌آمد تا آنها را فریب دهد و عشق و ایمان بی‌ثمرشان را آزمایش کند. آن‌ها خدا را پیدا نمی‌کردند. آنها چیزی جز بزرگی روح و روان نمی‌یافتند. از نظر آنها خدا همان وسعت روح و روان بود.

حال و هوای عجیبی دارد.