Sara’s Reviews > یک انسان، یک حیوان > Status Update

زمانی آدم‌ها به بیابان می‌رفتند تا خدا را جست‌وجو کنند. آن‌جا ریشه گیاهان تلخ را می‌خوردند تا رنج تشنگی بکشند، خود را حقیر میکردند، در برابر تپه‌های ماسه‌ای حرف میزدند و سعی میکردند با عقرب‌ها مانوس شوند. از تنهایی میگریستند زیرا هیچ شیطانی نمی‌آمد تا آنها را فریب دهد و عشق و ایمان بی‌ثمرشان را آزمایش کند. آن‌ها خدا را پیدا نمی‌کردند. آنها چیزی جز بزرگی روح و روان نمی‌یافتند. از نظر آنها خدا همان وسعت روح و روان بود.