Status Updates From بهار زندگی در زمستان تهران

چرا این سه چهار صفحه آخر لحن و قالب متن کلا عوض شد!

بریم برای شات آخر!

یه بخش زیادی از روزمره نویسی (زندگی نامه بگیم؟!) صرف این شده که فلان استاد چطور بوده که بازم این مقدار توضیح کافی نبوده و برای من جذابیت نداشته. این حد از داده برای خواننده‌ای که تقریبا این اسامی رو نمی شناسه کافی نیست و از طرفی هدف ذکر این همه اسم هم خیلی معلوم نیست برای چیه! شاید برای ایجاد پیوستگی بوده که به نظر کار رو حتی بدتر هم کرده! اگر در ادامه بهتر بشه شاید به زور و زحمت شاید دو ستاره بهش بدم!

الان زمان رو توی زندگیش گم کردم و نمی‌دونم ترم چندم دانشگاهه که به نظر ناشی از ناپیوستگی خاطرات و اتفاقاته و یا به زور بهم ربط پیدا کردن. متن هم اوج داره و متاسفانه کلی هم افول. هنوز داستان خیلی خنثی هست و اما با کمی امید به بهتر شدنش در ادامه کار!

داستان زندگی دانشجویی جناب زیادآبادی تا اینجا روون اما کم هیجان بوده(مگر قراره هیجان داشته باشیم!)، گرچه از اینجایی که داره وارد کوی دانشگاه می‌شه برای خودم که کوی بودم، یکمی جذاب می‌شه.

به صرف زندگینامه بودن بیش از حد کش دار بود
در حقیقت اگر زندگینامه شخص شاخصی نبود، به تنهایی چیزی برای خواندن نداشت