Status Updates From The School of Life: Small P...

This book is exactly what I needed. My god so above my expectations in terms of writing quality.

در قبال لذات کوچک همه‌چیز برعکس‌است. احتمال اینکخ ارتباط خود را با آن‌ها از دست بدهیم بسیار است. آن‌ها به سادگی در هیاهوی زندگی‌ گم می‌شوند. لازم است که برای حضور آن‌ها در زندگی خود، فعالانه تلاش کنیم.

جذبهٔ این لذت‌ها بسیار کمتر از رابطهٔ جنسی یا بازی‌های ویدئویی یا نوشیدن یا بلعیدن یک تکه شکلات است؛ لذتی که به یادآوری‌شان نیاز ندارین و اغلب مجبوریم برای محدود کردن تاثیرشان در زندگی سخت تلاش کنیم.

لذت‌های کوچک به مراسم و آیین احتیاج دارند. جنبهٔ کنایه‌آمیز خوشی‌های کوچک این است که معمولا آن‌قدرها شور و هیجان ندارند که خودشان را به ما دیکته کنند، در واقع هیچ‌وقت معتاد یا گرفتارشان نمی‌شویم؛

آیین کوچک فوت کردن شمع روی کیک تولد و آرزو‌ کردن پیش از بریدن کیک، نشانه‌هایی درهم‌وبرهم از مفهومی زیبا: تولد پایان یک‌ سال از عمر و آغاز سالی دیگر است؛ درست آن است که هم بر امید و هم بر گذرا بودن زندگی تمرکز کنیم.

ما گل مینا را به دلیلی تاسف‌برانگیز خوار می‌شمریم: چون فراوان است. قربانی این تصور ناخوشایند که برای خاص بودن باید کمیاب بود.

ما موجوداتی بسیار عجیب‌وغریب هستیم؛ رازآلود برای خود و دیگران؛ نیمی از اوقات، خودمان هم واقعا دلیل کارهایی را که انجام می‌دهیم نمی‌دانیم.

ولی اکنون موضع مخالف طرف مقابل دانش و بینش شادمانهٔ ما را پیش چشم کشیده.

شنیدن حماقت دیگران انرژی فکری پرشوری به وجود می‌آورد. اغلب اوقات از فکر خود مطمئن نیستیم. ما در طیف وسیعی از موضوعات مختلف، به نادانی خود آگاهیم. هر روز با مسائلی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم که درک کاملی از آن‌ها نداریم.

از صدقه سر این عکس‌هاست که در قبال این موجودات نازنین و غریب که از قضا زندگی خود را مدیونشان هستیم، بخشنده‌تر و سازگارتر خواهیم بود، هرچند برای مدتی کوتاه.

دخترکی با نیشخندی شیطنت‌آمیز و مردی جوان و خجالتی شما را بزرگ کرده‌اند، نه بزرگسالانی عاقل و بالغ که بی‌هیچ دلیلی در بعضی مسائل حیاتی به خطا رفته‌اند.

عکس‌ها چیزی بهمان می‌فهماند که در کودکی امکان درکش را نداشتیم: ما تمام زندگی والدینمان نبودیم. کل عمرشان منتظر ما نبودند و آمادهٔ خدمت به ما نمی‌شدند. در این تصاویر روحشان هم خبر ندارد که در آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد.

راه دستیابی به بردباری و‌ خوش‌مشربی صبورانه فهم این نکته ساده است که آدمیزاد در مواقع نیاز لاجرم تنهاست.

بهترین راه برای بدل شدن به فردی آرام‌تر و بهتر این است که دست امید از همه بشوییم. هیچ‌کس آن‌چنان که باید و شاید قدرتان را نمی‌داند؛ هرگز قادر نخواهید بود توقعات دیگران را کامل برآورده کنید.

بیشتر عمرمان را صرف خلق راهبردهایی می‌کنیم تا ارزش خود را به آن‌ها اثبات کنیم- و هرگز هم موفق نخواهیم شد.

برای کسانی که قدر و منزلت ما را نمی‌شناسند، در قلبمان جایگاه ویژه‌ای کنار می‌گذاریم. به جای اینکه آن‌ها را نادیده بگیریم، شک و تردیدشان را در اعماق قلبمان جا می‌دهیم و