Status Updates From ناداستان ۰۱۵: بچه

کنتراسپتیو ، خانه‌ی سمیه و حرفی که از گفتن آن عاجزیم رو تا اینجا خیلی دوست داشتم.

خیلی با روایت مهتاب صداقت از خانه‌ی سمیه گریه کردم. خیلی غمگین شدم واقعن

خاطرات ما منقطع بود. بریده بریده. هیچ خاطره‌ی نابی از شهر برایمان مداومت نداشت، چون در تمام روزهایی که مغزمان داشت با قدرت خاطره‌سازی می‌کرد مدام جابه‌جا می‌شدیم. این بی‌مکانی هنوز با من است.