Amir Hossein > Recent Status Updates

در این جا با صوتی مبالغه آمیز از معضلی فراگیر در روزگارمان روبه‌رو می‌شویم_ناتوانی ما در یاری دادن و محبت کردن به افراد دم مرگی که حین جدایی از دیگر آدمیان بیش از همیشه به چنین یاری و محبتی نیاز دارند؛ و لیل این چیزی نیست که مرگ دیگری یادآور مرگ خود ماست.

مشکل از ترجمه‌ست ظاهراً.

کیوت، رها، زیبا، تامل برانگیز.

من به آرامش خو گرفته‌ام. گیرم آرامشی ملامت‌بار و خواب‌آور، اما هرچه هست چیزی است که با آن آشنایم. من کجا مرد عرصه طوفانم؟

چقدر اینسکیوری تو مرد. البته میفهممت.

اما چه کسی میتواند بگوید نیازی به مرگ نداشت؟ چون وقت هایی هست که آدم کمی مرگ میخواهد اما خودش هم نمیداند.

راستی که دلم خیلی پر بود. از هم جدا شدیم، از هم جدا شدیم بدون آنکه حرف همدیگر را فهمیده باشیم، مثل بیشتر موارد، که آدم‌ها در فهم حرف هم مشکل دارند.

نمیدونم چرا منی که سیاست دوست ندارم، و منی که در بدترین زمان ممکن در بدترین خطه دنیا با بدترین مسائل دارم سر و کله میزنم، خودمو گیر داستان های سیاسی میندازم. فضا سیاسی خفقان آور، نفرت از سیستم، ترس در جامعه، ناامیدی و .... هوف چقدر آشنا.

زیبا. به خودم میگم چرا اینو اینقدر دیر خوندم؟

انسان به معجزه ایمان داره. حتی در غمگینانه‌ترین شرایط هم باور داره که می‌تونه از پسش بربیاد.

یا خفته در گور، یا ایستاده در زندگی.

تا اینجا که خیلی معمولی بوده‌. چرا اینقدر امتیازش بالاست؟

و زمان نیز نام دیگری از مرگ است و بهشت موقعیتی است که چیزهایی که درگذشته‌اند به آن میرسند.

بعضی جملات رو دلم میخواد بغل کنم.

ناراحتی‌ام از این نبود که مضحک به نظر برسم. ناراحتی.ام از این بود که مبادا واقعاً مضحک باشم. من همیشه ظاهر مضحکی داشتم. به نظرم از اول زندگی‌ام اینطور بودم.

فکر کنم واقعاً این داستان آخرش شایستگی این رو داشته که براش صبر کنم.

گفتم: "خب اسیر احساساتش شده بود! در برابر تو، زن افسونگر، چه کسی احساساتی نمی‌شود؟"
"اوه گورت را گم کن با این تعارف ها! اگر بیشتر از این بمانی به عنوان هدیه‌ی خداحافظی نیشگونت می‌گیرم. تازگی ها نیشگون های وحشتناکی یاد گرفته‌ام. خب چه میگفتی؟ راستی گفتم شوهرم دیروز چندین و چند بار از من حرف زده؟"
"کروکودیل