Bahar > Recent Status Updates

چون امروز غلط های املایی و نگارشیم به شکل عجیبی زیاده سعی می‌کنم کمتر بنویسم، ولی پیش گفتار رو دوباره خوندم و انگار این دفعه بهتر و بیشتر فهمیدم.

رویایی با مسلمات هستی دردناک ولی در نهایت شفابخش است..

از بی‌حسی یاد گرفتم که خودم باید واقعیت رو تعریف کنم

وقتی ایرو می‌گه همه چیزش رو می‌ده تا لبخند روی صورت مرلین رو ببینه انگار قلبم درد می‌گیره فکر اینکه من هیچوقت همچین چیزی رو تجربه نمی‌کنم اذیتم می‌کنه

حسی که به ایرو دارم شبیه حس یه نوه به پدربزرگیه که هیچوقت نداشتم، از ناراحتیش حالم بد می‌شه و برای همین خیلی دارم آروم آروم پیش می‌رم این صفحه ها رو…

او حالا فقط در ذهنم زندگی می‌کند،

درون‌گرایی من تنهایی را مهار می‌کند.

مسئله این است بدانم چیزی می‌تواند باارزش، جالب توجه، و با اهمیت باشد حتی اگر من تنها کسی باشم که آن را تجربه می‌کنم.

استثنا بودن. درسته که الان با مرگ دست و پنجه نرم نمی‌کنم ولی اضطرابی در اندازه ی مرگ رو دارم تجربه می‌کنم، احساس استثنایی بودنم به شدت آسیب دیده و مورد تحقیر و تمسخر در درونم قرار گرفته …

او به شدت رنج می‌کشد و من بی‌نهایت احساس درماندگی می‌کنم.
به اینجا که رسیدم به این فکر کردم که چرا هیچکس رو ندارم که از رنج کشیدنم احساس درماندگی کنه و متاسفانه جوابش رو می‌دونم…

ضربه های دوران کودکی، حتی مربوط به دوره های قبل از گفتار، عوارضی روی آسایش، راحتی،عزت نفس دوران بزرگسالی بر جای می‌گذارد که غالباً غیرقابل جبران است، حتی تا مراحل پایانی زندگی ادامه دارد.

عجیب است که چطور اضطراب ادراک را مختل می‌کند.

کم کم فهمیدم که دیگر هرگز مثل سابق نخواهم بود، که روزهایی فلاکت وصف ناپذیری را پشت سر می‌گذارم، درحالی که بدنم رو به زوال و ناتوانی می‌رود. اگر می‌توانستم فقط برای چند دقیقه تو را درون بدنم قرار بدهم، می‌فهمیدی.

کاش من هم یه ایرو داشتم، کسی که از کتاب خوندنم با صدای بلند، از اینکه خاطره ها رو براش یادآوری می‌کنم لذت ببره، کسی که از نبودنم بترسه حتی بیشتر از نبودن خودش… من عمیقاً احساس اضطراب دارم این روزها و نیاز به دوست داشته شدن.

از دست دادن بخش عمده ی زندگی ام وقتی که هنوز زنده ام، اتفاق حقیقتاً ترسناکی است.

افسوس که آن ها قدرت نفوذ به اعماق تنهاییم را ندارند.

وقتی می‌بینم چقدر از زندگی ما همراهمان خواهد مرد، قلبم به درد می‌آید.

این بسیار دلگرم کننده است که بدانیم حتی وقتی اشتباه می‌کنیم (یعنی انسان بودن) می‌توانیم با اصالت و مهربانی درستش کنیم.

« چیزی که می‌خواهم بدانی این است: من تحمل مرگ تو را دارم. چیزی که نمی‌توانم تحمل کنم فکر این است که به خاطر من با چنین درد و رنجی زندگی می‌کنی.»