Kora > Recent Status Updates

NICZEGO SIĘ NIE WSTYDZĘ. To będzie moje guilty pleasure, ale bez guilty. 🤪

Nudzi mnie to, a przecież uwielbiam opowieści grozy…

“Tak właśnie zaczyna się historia patriarchatu. Kobieta będzie posłuszna i podporządkowana mężczyźnie lub zostanie jego największym wrogiem.”

„Nie tylko sprowadziłyśmy na ten świat wszystkie nieszczęścia, lecz również do końca swoich dni będziemy cierpieć za nieposłuszeństwo - nasze cierpienia są karą, na którą sobie zasłużyłyśmy. Dlatego mężczyźni muszą nas kontrolować.”

Nie sądziłam, że ta książka tak mnie wciągnie. Już chciałabym skończyć czytać, żeby wszystko wiedzieć. 😅

Wciągnęłam się. Oby całość była taka dobra.

TO JEST TAKIE DOBRE!

Po pierwszym rozdziale jestem zadowolona. Opis „zwykłego” ryżu z masłem i sosem sojowym sprawił, że mam ochotę taki przyrządzić. 🍚

Nie wiem co sądzić - z jednej strony ciekawi mnie co dalej, a z drugiej oczekiwałam dosłowniejszej postaci wampira. Mam nadzieję, że całościowo mi się spodoba.

Niesamowita!

Nie wiedziałam, że sushi czyta się SUŚI. 🥲

Przepiękna książka, nie tylko dzieci na niej zyskają.

Obraz fotograficzny "nie może być po prostu przejrzystym odbiciem czegoś, co się wydarzyło. Zawsze jest obrazem przez kogoś wybranym. Robić zdjęcia to ujmować w ramy, a ujmować w ramy - to wykluczać."

Niby proste, ale jak ładnie przekazane...

Bardzo mi się podoba styl pisania autora. Tematyka niezwykle ważna, więc polecam z całego serduszka.

Ale jestem podekscytowana, już sam wstęp był bardzo interesujący. A jakie śliczne wydanie!

Caroline Norton - królowa!!! 👑🤩

W tej książce tyle się dzieje, jest tu wsadzone wszystko z wierzeń ludowych (szczególnie Podlasia)... A ma tylko jakieś 320 stron. 😅

Po długiej przerwie wróciłam do tej pozycji, ale - pomimo interesującej tematyki - w ogóle mnie nie wciąga.

Tyle informacji, a tak mało przypisów. Zdjęcia/grafiki nie mają podpisów, więc nie znamy ani autorów, ani tytułów. Nie lubię czegoś takiego. 🫤

Bardzo dobra książka!

Nie wiem co sądzę. Chyba jest średnio.

"Po­trze­bu­ję tra­ge­dii. Tylko tra­ge­dia po­zwa­la mi zła­pać rów­no­wa­gę, a męt­nym ro­je­niom umy­słu na­da­je ostrość wy­ra­zu. Moja dusza łak­nie me­lan­cho­lii ni­czym zły demon. Do­pie­ro do cna prze­nik­nię­ta me­lan­cho­lią może osią­gnąć uko­je­nie."

To jest takie dobre. Bardzo mi się podoba.

Pora to w końcu skończyć, bo czeka już któryś miesiąc. :')

Drugi rozdział trochę mnie rozczarował. Miałam wrażenie, że co chwilę czytam to samo.

"A jed­nak on jest za in­te­li­gent­ny, aby być czymś dzi­siaj: żeby dziś cze­goś do­ko­nać, trze­ba być tro­chę dur­niem jed­nak."

No. Coś w tym jest.

Powróciłam po latach. Nadal uwielbiam.

Polecam zobaczyć jako spektakl teatralny - zupełnie inny odbiór, choć nadal niesamowity.

Średnie opowiadania. Trochę się zawiodłam, bo tematyka natury i zmian klimatycznych jest przecież bardzo interesująca - to właśnie mnie zachęciło do przeczytania.

Uwielbiam fragment o Starym Lesie i Tomie Bombadilu.
Kurde, ciekawe kiedy to skończę.