Manon Luinenburg > Recent Status Updates

"Jullie Europeanen willen ons vertellen hoe we moeten leven. Misschien moeten jullie zelf maar eens proberen hoe het is ook met megafauna samen te leven. Daarom heb ik besloten Duitsland twintigduizend olifanten te schenken. Als het goed is, is kun cadeau intussen in Berlijn aangekomen."

Dit lijkt de samenvatting van het verhaal en de boodschap, maar ik vind het gewoon zo'n grappig idee. Overal olifanten.

"Misschien zijn wij allemaal wel enkel het verhaal dat we over onszelf aan anderen vertellen."

Eindelijk weer een boek dat je direct grijpt! Halverwege en zou dit nu al bijna iedereen willen aanraden. "Het verschil is wie de trekker overhaalt." Loop in m'n eigen denken over jagen en ontwikkelingshulp volledig vast. Heel knap.

"Dat een identieke handeling een totaal andere emotie teweeg kan brengen, simpelweg omdat er geen wens aan voorafging [...]"

"Beloof me dat je groots, mooi en poëtisch zult leven, en zelfs wanneer je leven niet poëtisch is, schrijf je het zo dat het dat wel is. [...] Je moet een leven leiden dat zo waardevol is dat je grafschrift zichzelf schrijft, begrijp je?"

"Maar wat als je stopt met zoeken naar eenheid en tegenstrijdigheden laat bestaan. Dan pas kun je rustig naar een gedachte kijken, naar de associaties die het losmaakt, naar hoe het klinkt, naar wat het zou kunnen betekenen." (p. 166)

"We willen de wereld observeren. Maar omdat het observeren deel uitmaakt van de wereld is de wereld die we wilden observeren al verdwenen zodra we haar observeren." (p. 143)

Een zin die al de hele dag in m'n hoofd rondspookt: "Niet ieder meisje heeft een verkrachtingsverhaal. Maar bijna ieder meisje heeft een 'Ik weet het niet zeker, ik vond het niet fijn, maar ik kan het geen verkrachting noemen'-verhaal." Naar.

"En ik vraag me af of dat het laatste, duistere deel is van hoe het werkt in de uitgeverswereld: of een boek het goed doet omdat iedereen op een zeker moment, zonder enige reden, heeft besloten dat het hét boek van dat moment zal zijn."

"Maar nu zie ik dat de inspanningen van de auteur niets te maken hebben met het succes van het boek. Bestsellers worden gekozen. Wat jij doet maakt helemaal niets uit."

"Eens een gevaar voor de samenleving, altijd een gevaar voor de samenleving. Als dat waar is, zal in theorie het laatste dier dat een kooi verlaat een mens zijn."

Het heeft even geduurd, maar ik geloof dat ik eindelijk in het verhaal kom. Ik weet nog niet wat ik ervan vind. Het gaat wel veel kanten op en ik ben de helft van wat ik heb gelezen alweer vergeten.

En niet veel later deel 2 (de auteur had hier blijkbaar nog meer gedachten aan te wijden):

"Twee mensen die over dezelfde weg lopen, lopen nooit over dezelfde weg - maar ook: dezelfde persoon die naar dezelfde plek terugkeert, keert nooit terug naar dezelfde plek."

Toch meer pathetisch dan mooi, of ben ik dan te cynisch?

Twijfel: mooi of pathetisch?
"Ze bewogen zich door dezelfde ochtend als Isa, doorkruisten hetzelfde landschap, maar Isa wist dat ze iedere vlok sneeuw en iedere vallende dauwdruppel door een andere lens bekeken dan zij; dat twee mensen die over dezelfde weg lopen, nooit over dezelfde weg lopen."

Raarste. Boek. Ooit. En toch wil je door blijven lezen! Hoe dun is het laagje menselijke beschaving? En wat is in vredesnaam 'normaal'? Je hebt geen idee meer.

"De werkelijkheid bestaat pas als je je er iets van aantrekt. Je moet de werkelijkheid de kans niet geven te bestaan."

"Het leven is zo eenvoudig, maar de mensen hebben het zo vreemd en ingewikkeld gemaakt."

"Een gezonde democratie is niet eenvoudig omver te werpen, maar het grote gevaar van sluipend verval in de kwaliteit van de democratische processen van besluitvorming, die de democratie op een ziek systeem doet lijken, is dat al dan niet toevallige omstandigheden of gebeurtenissen die de democratie als zodanig bedreigen, worden verwelkomd als een verfrissend alternatief voor alom zichtbaar bederf." (p. 696)

"De polarisatie van het democratische debat creëert zoveel verschillende waarheden, dat de waarheid aan het zicht onttrokken raakt." (p. 645)

.. in plaats van wat het volk zou moeten verbinden. [...] Met de insinuaties dat de democratische instituties het werktuig zijn waarmee de politieke elite het volk knecht en kleineert, zetten zij het volk in naam van de democratie op tegen de democratie, die in hun visie geen democratie mag heten als zij niet neerkomt op een compromisloze alleenheerschappij van hun eigen gelijk." (p.287-288)

"Het lijkt wel alsof er elke dag meer facties en partijen met verontwaardigde deelbelangen bij komen, die meer energie investeren in het bestrijden van elkaar dan in het dienen van het collectieve belang. Wanneer zich geen substantiële kwestie aandient waarover men van mening kan verschillen, worden willekeurige trivialiteiten aangegrepen om haat en vijandigheid uit te diepen en te benadrukken wat het volk verdeelt..

Bizar om in een boek over de oudheid verklaringen te lezen voor wat er nu gebeurt in de wereld.

"Mensen zijn irrationeel in hun hoop en reserveren de rede voor het verwerpen van wat hun niet aanstaat." (p. 131)

"Macht is aanhang en in een democratie bestaat de machtsbasis uit ontevredenheid, die op zoek is naar vermeende voorvechters." (p. 157)

"Wanneer het persoonlijke het wint van het zakelijke en reputaties bepalender worden dan argumenten, worden politici willoze slaven van de publieke opinie en een speelbal van de emoties van het moment." (p. 89)

"Ik denk dat elk leven bestaat uit de nagalm van een handvol scènes waarin de kernthema's van het bestaan- liefde, eenzaamheid, dood - het helderst tot expressie zijn gekomen. Door die sleutelmomenten steeds weer in een andere vorm te gieten hoopte ik het leven (mijn leven) te benaderen en te veranderen - literatuur als herbeleven, herlezen en herschrijven van het eigen bestaan. Maar ik hou rafelranden vast." (p.592)

"... loslaten zou iets wat nog een beetje heden was definitief verleden maken." (p. 197)

"Wat we kunnen zeggen en denken, zei ze, is ingeperkt door de eigenaardigheden van de taal die we spreken. Dat maakt het leren van een vreemde taal óók een poging tot een andere manier van denken, een ander begrip van de wereld - ja, een andere wereld." (p. 131)

"Taal beschrijft, taal herschrijft, taal schept, en hoe behendiger je ermee bent - en wie verliefd is, is op zijn behendigst -, hoe beter je de werkelijkheid kunt herschikken. Zo graaf je voor jezelf een graf van woorden." (p. 49)

"Het probleem van herinneringen is dit: elke keer als je ze bezoekt worden ze herschreven, steeds wat pregnanter en coherenter, steeds wat verder verwijderd van de ervaring." (p. 54)

"Dit is wat ik geloof: dat de pen gemaakt is om mee te peuteren, vernis mee weg te krabben, menselijkheid mee te ontsluiten. Literatuur kan ons isolement opheffen, zeker in deze tijd, waarin politiek leeft bij het vermogen mensen uiteen te drijven met het doel ze tot angstige hordes te smeden." (p.13)

"Bij een film kijk je met je ogen. Bij een boek kijk je met je hoofd." (p.40)