Mahsa > Recent Status Updates

"می‌دونی وقتی زنا می‌خوان یه بلایی سر موهاشون بیارن، نمی‌تونی جلوشونو بگیری."

عصبیم می‌کنه این نمایشنامه و کشیش ماندرس.

- من برای آسایش و رفاه تو حاضرم شب و روز کار کنم و عرق بریزم؛ بخاطر تو حاضرم تمام سختی‌ها و ناملایمات را تحمل کنم. اما هیچ مردی از شرف و حیثیت خودش نمی‌گذرد، حتی برای عزیزترین کسش.
+ اما زن‌ها میلیون‌ها بار این گذشت را کرده‌اند و هیج ادعایی هم نداشته‌اند.

"می‌دانی چرا من توی مهمانی‌ها کمتر با تو حرف می‌زنم، یا ازت فاصله می‌گیرم یا دزدکی نگاهت می‌کنم؟
دلم می‌خواهد خیال کنم ما دزدکی همدیگر را می‌خواهیم. دوست دارم خیال کنم یک مانعی برای روابط ما هست و ما نباید با هم رابطه داشته باشیم."

"آدم مگر از زندگی چه می‌خواهد؟ یک عالمه پول و یک عالمه آرزو. تا هرچه غصه و دغدغه است بیندازد پشت گوش و بزند به عالم خوش‌باشی."

دلم نمی‌خواد درباره داستان‌ها بخونم و بیشتر از چیزی که نویسنده نوشته بفهمم. نخواسته که بفهمم. همین‌قدر تو ذهنش بوده که بفهمم. تحلیل‌ها فقط دنیای داستان‌ها رو خراب می‌کنن.

داستان بود یا رویا؟ خیال کودکی بود یا سرگردونی عاشقانه؟

درود بر روزهای آن‌شرلی‌خوانی 💫

"می‌ترسیدم این شوق مفرط برای زندگی به کشتنش بدهد."

یاسمن. یاسمن. اون شوق و زندگیِ توی چشم‌هات. اون لبخند قشنگ روی لب‌هات. چی تو رو به کشتن داد؟ چی شوق و زندگی‌تو گرفت؟ من می‌ترسم یاسمن. کو لبخندت یاسمن؟

ترم تموم شد، تو تموم نمیشی.

امروز با شروع روزم کاری کردی که هنوز نمی‌‌تونم برگردم بهت. نمی‌خوام برم اون صفحه و ادامه‌ رو بخونم. ۲۴۰ صفحه رو آروم گذروندی که اینجا به این برسی؟

"می‌دانی ما دکترها باید به مرگ عادت کنیم. باید از علامت‌هایش نترسیم. اما من ترسیدم‌. انگار یک طوفانی آمد، همه سیم‌های اعصاب و مغزم را پاره کرد و روی هم انداخت و قاطی کرد‌. دیدم سر دلم یک چیزی شکست و ریخت. این‌ها خیال می‌کنند من دیوانه شدم.
اما من دیوانه نیستم، فقط دلم خیلی خیلی تنگ است."

"دلم برای آشتی کردن تنگ شده. دلم برای دعواها، غر زدنا، بحث کردنا و ناراحت شدن از تفاوت‌هامون تنگ نشده. ولی برای آشتی کردن دلم تنگ شده. انگار وقتی اتفاق میفته دوباره همدیگه رو انتخاب میکنیم."

"کاش دنیا دست زن‌ها بود،‌ زن‌ها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ‌وقت عملا خالق نبوده‌اند، آن‌قدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن‌ها بود، جنگ کجا بود؟"

اوایل کتاب طوریه که انگار همه‌ی این‌ها از تجربه زندگی بکمن با یک ایرانی سرچشمه می‌گیره. :)))))

آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک،
یک واقعه‌ی خوش چه زود می‌تواند از نو دست و دلش را به زندگی بخواند.

خوشحالی فقط مال بچه هاست و حیوانات. انسان‌های شاد چیزی خلق نمی‌کنند. دنیای آنها دنیایی است خالی از هنر، موسیقی و آسمانخراش. دنیایی تهی از کشف و ابداع. تمام رهبران و پیشگامان، تمام قهرمانان همه ذهنی گرفتار داشته‌اند. مردم شادمان خود را درگیر چیزی نمی‌کنند. زندگی‌شان را وقف درمان بیماری‌ها یا پرواز دادن هواپیماها نمی‌کنند. آدم‌های خوشحال چیزی از خودشان باقی نمی‌گذارند. به خاطر خود زندگی، زندگی می‌کنند.

"من از مهتاب بیزارم. برای اینکه زیباست و آقای جروی این‌جا نیست که با هم آن را نگاه کنیم."

"مغز انسانِ سعادتمند به‌غایت بی‌کنش است. حسی آرامش‌بخش و شورانگیز، حس رضایت به تمام وجودش نفوذ می‌کند؛ و او در این حس غرق می‌شود، هویتش را می‌بازد و به‌قول نویسندگان نوقلم، از زندگی لذت می‌برد. اما سرانجام زمانی که این "شیفتگی" به پایان می‌رسد، افسوس بر جان آدمی چنگ می‌کشد که چرا در ایام خوشبختی، خویشتنش را از یاد برده و با تفکر و تداعی خاطرات، لذتش را مضاعف و مداوم‌تر نکرده..."

"دوست داشتن که عیب نیست باباجان. دوست داشتن دل آدم را روشن می‌کند. اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه می‌کند. اگر از حالا دلت به محبت انس گرفت، بزرگ هم که شدی آماده‌ی دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای این دنیا هستی."

انگار که پاییز با کتاب‌های ایرانی پاییزتره.

"پدر همیشه می‌گفت شکوه و ناله نکن از زندگی. طوری زندگی کن که مرگ به قصد تو و برای تو بیاید، نه که سر راهش از کنارت بگذرد. چنان برو که از پا افتاده باشد وقتی به تو می‌رسد."

"دیوانه و عاشق و شاعر سراپا از خیال ساخته شده‌اند."

شکسپیر دایره‌ی فحش‌هام رو غنی‌تر کرد؛
ای مهره، ای بلوط! (به کوتاه‌قدی و تیره‌ بودن پوست طرف اشاره می‌کنه.)

یکی بالاخره از زیر هزارتا امتحان زنده بیرون اومده و می‌خواد برگرده به کتاب‌ها.

"چه‌قدر بوی نیستی و صدای نیستی می‌آید. چه‌قدر می‌ارزد این بودن سپنجی که دیگران را به‌خاطرش نیست می‌کنند؟
کاش می‌توانستم شکلی از آینده در ذهن خود داشته باشم تا به آن امید ببندم."

قبل از خوندن این کتاب و یادداشت‌های نویسنده‌ی کلیدر، برای خوندن کلیدر مشتاق‌تر بودم. اما انقدر درباره‌ش گفته که اشتیاقم کم شد.

کتاب نچسب و دوست نداشتنی ایه...