Yasemin > Recent Status Updates

[...] bilge bir yüzü var ve yüzünün çizgilerine acı sinmiş.

Uzun cümleler kuramıyorum.

Hayatı kısa cümlelerle geçiştirmek uğraşındayım. Soranlara susmanın erdemliğinden söz ediyorum. Tabi ki yine kısa cümlelerle. Aslında yalan. Bu susuşum erdemli ve iradeli bir susuş değil. Uxun cümleler kuramayışımdan.

Kendi hayatımıza katık yapacağız, umarsız yürüyüşlerini.

Bildiğim tek şey var, hayatı üniversitede öğrenmedim.

Hepimiz güvenceyi biriktirdiklerimizde ararken, o ölümün ansızın gelişinin biriktirmeyi nasıl gülünç bir duruma soktuğunu anlatıyordu hâl lisanıyla. Ölüm bu biriktirdiklerini beklemez diyordu kanaatkâr bir edayla.

Yarın endişesinin bir ur gibi beynimizi işgal ettiği bir zamanda hiçbir güvencesi olmayan bir sokak adamı yarına ait kaygılarını bugünden düşünmüyordu. Biz yerleri kazan köpekler gibi biriktirirken o yarını bekliyordu rızk için. Hiçbir güvencesi olmayan dedim de Allah o kadar mı uzak duruyordu bu şehirden? Ya ben Allah'ı nerede kaybettim? Kendimden utanıyorum.

Fatih'e varmıştım bir gece yarısı. Saat gece üç civarındaydı. Yaşlı ve üzeri kirli bir sokak adamıyla karşılaştım. Önce korktu yanına yaklaşınca. Merak etmemesini söyledim. Cebimde kalan son paranın bir kısmını teklif ettim. ‘Almam!’ dedi. 'Neden’ diye sordum. 'Param var benim’ dedi. 'Yarın lazım olur’ dedim ve 'onu da yarın düşünürüm’ diye cevapladı. Ne kadar ısrar ettiysem de almadı parayı.

Güneş, bir geceyi daha taşımaya başlamıştı yorgun omuzlarıyla.

Yatağıma uzanmış, kenarda üst üste duran kitaplara bakıyorum. Sayfalar boyunca sana ulaşmaya dair tek bir satıra rastlamadım.

Yatağıma uzanmış, kenarda üst üste duran kitaplara bakıyorum. Sayfalar boyunca sana ulaşmaya dair tek bir satıra rastlamadım.

Sokak lambasının odaya vuran yarım yamalak ışığında, bir kaç dize şiir okurdum yorgun gözlerimle. Odanın lambasını açmıyorum. Sessizliği fark etmemek için.

Düşüncelerim, yağmurda kimselerin yürümediği dar sokak gibi ıssız ve karanlıktı.

Temiz bir kağıt bulabilseydim sana mektup yazacaktım. Gerçi adresin yok ama olsun, hâlâ eski adresine postalıyorum yazdıklarımı.

Birileri gelsin ve sana yalan söylesin istiyorsun. Kısa süreli bir mutluluk yetecek sana.

Beyhude dolaşıyorum sokaklarda. Ruhumu nerede düşürdüğümü hatırlamıyorum. Hangi çıkmaz sokakta âşık oldum?

Umudu ceketimin üst cebinde, en fiyakalı yerinde taşıyorum.

Kitapların küf kokusu, hayat izleri taşıyor.

Bir sinemanın önündeyim. Hayatım gösterime girmiş. Suçunu itiraf eden sanığın kahırlı kalbini taşıyorum. Bütün mutlu karelerimi makaslamışlar. Sen yoksun örneğin. Kimsesizler mezarlığında açan bir gül gibi gizemli ve yoksul güzelliğin yok.

[...] yarına ilişkin tüm yalanlara inanmak ihtiyacı bu.

O, herkesin kralı oynama hırsından geberdiği bir zamanda, kendi isteğiyle soytarıyı oynuyordu.

O, herkesin kralı oynama hırsından geberdiği bir zamanda, kendi isteğiyle soytarıyı oynuyordu.

En son hangi acı seni uykusuz bıraktı, en son hangi coğrafyaya gözyaşı döktün, en son hangi cümle beynini darmadağın edercesine odanın duvarlarında yankılandı, söylesene? Yüz soruda hayatı öğreten kitaplarla ahkam kesiyorsun ortalıkta. Aptal şarkı sözlerinden aşkı öğrenme hevesindesin.

Beylik laflar etmekten korkuyorum. Sanırım söyleyecek bir şeyim yok.

Yanacağız anlıyor musun? Estetik bir cehennem kuruyoruz cümlelerimizle. Kendi cehennemimizin mimarları olacağız.

Bana geçmişi anlat ama zamandan merhametli ol bana.

Sükûtum senin günahın olsun.

Bana yeniden gebe kal. Yeniden sancılar çek gece yarılarında. Beni yeniden doğur. Masumiyeti hatırlat. Günahlarımdan sıyrılayım.