Sajede > Recent Status Updates

دو روزه بعد مدرسه پادکست استاد سیدی رو گوش می‌دم، آخراش رو چند بار عقب می‌زنم چون هی از خستگی خوابم می‌بره، عذاب وجدان می‌گیرم، باید یه برنامه‌ی دیگه‌ای بریزم.

مامون چقدر سیاس بوده.

اصلا کیف می‌کنم این آقای ارشاد؟دلشاد؟ تا شروع می‌کنه به حرف زدن ضبط کات می خوره.😂

امان از مکر مسعود.

آقا یه دو دقیقه دانشت رو عرضه نکن بذار ببینیم استاد چی می‌گه.😤

فقط خواستم بگم هوا چرا انقدررررر سرده؟

چقدر عجیب.

امیدوارم کتاب قبلی رو بشوره ببره‌.

خدایا به من صبر بده، امیلی هنوز منتظر تدیه و مطمئنم قبولش می‌کنه.😤
آمریکایی‌ها حتی اونموقع هم جغرافیشون داغون بوده مثل اینکه.😁

انقدر اعصابم از همشون خورده که نیاز دارم یکم کنار بذارمش.😒

چقدر تنهاییش رو درک می‌کنم.
تو رو خدا دین نه، نه بخاطر ظاهرش، حتی نه بخاطر سنش، جوری که با استعداد امیلی برخورد می‌کنه حالم رو بد می‌کنه.

انگار یه تیکه از داستان نیست.
وقتی که امیلی نامه‌ی اولین شعر چاپ‌شده‌ش رو گرفت، امکان نداره خاله روت واکنشی نشون نداده باشه.😂

خب، نه‌تنها نتونستم کاور رو تغییر بدم بلکه خرابکاری هم کردم و آپدیت‌هام پاک شد و در نهایت جیمینای گفت که همه توی نسخه‌ی اپ این قابلیت رو ندارن.
خیلی هم عالی.

کاش دوباره نامه نوشتن رو رایج کنیم.

دلم می‌خواد با الیزه دوست بشم.

داستان "لانه" برام دلهره داشت، چون با اینکه تا حالا کویر نرفتم و ندیدمش، ازش می‌ترسم.
چندسال پیش یه برنامه دیده‌بودم که چند نفر رفتن تو کویر و از بی‌آبی مردن، فکر کنم این ماجرا ترس رو انداخت تو دلم.
آدمیزادم جالبه‌ها، همیشه با خودم می‌گم مگه زندگی چی بهم داده که بخوام از مردن بترسم؟ نمی‌ترسم ( گاهی هم منتظرشم) ولی تهِ ته ذهنم این مدل ترس‌ها بهم یادآوری می‌کنه که نه، شاید نخوای ولی تو از مردن می‌ترسی.

همه‌جا کتاب‌ها دوست‌های امیلی بودند‌.
طبیعیه اشکام بند نمیومد؟

آقای دباغ، فلک اگه جواب بود، پدر و مادرهای بچه‌ها الان اینطوری نبودن.🥲

دلم می خواد با پشت دست بزنم تو دهن سپهری‌.
یه دقیقه دهنتو ببند بذار اون بدبخت‌ها حرفشونو بزنن.

جالب شد.
ناهماهنگی زمانی یک مقدار آزاردهنده‌ست.

خبر بد (کوتاه و دردناک) برای اسدالله و کبری:
بچه‌هاتون بچه‌بازن.

من می نه ز بهر تنگدستی نخورم
یا از غم رسوایی و مستی نخورم
من می ز برای خوشدلی می‌خوردم
اکنون که تو بر دلم نشستی، نخورم

نزدیک مدرسه شدیم گفتم کتاب مناسبتی شروع کنم‌.

بر من قلم قضا چو بی‌‌من رانند
پس نیک و بدش ز من چرا می‌دانند؟
دی بی‌من و امروز چو دی بی‌من و تو
فردا به چه حجتم به داور خوانند؟

خاکی که به زیر پای هر نادانی‌ست
کف صنمی و چهره‌ی جانانی‌ست
هر خشت که بر کنگره‌ی ایوانی‌ست
انگشت وزیر یا سر سلطانی‌ست

این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌ست
در بند سر زلف نگاری بوده‌ست
این دسته که بر گردن او می‌بینی
دستی‌ست که بر گردن یاری بوده‌ست

خونه عمه‌خانم دارالمجانینه دیگه؟

خب وقت آپدیت دفاعه:
اگر همه چیز درست پیش بره دوشنبه دفاع دارم، فقظ یه مشکلی هست، چشمام رو جراحی کردم و انگار تو آکواریومم، همه تار و خیسن😂
نیازه بگم مطالعه هم نکردم؟

حتی خوابش رو هم قشنگ نوشته.