Marcin Piątkowski > Recent Status Updates

Przyszli po ojca tuż po północy. Trzej ludzie w garniturach, pod krawatem i w czarnych kapeluszach. Mieli odznaki FBI. (...) To było w grudniu, tuż po Pearl Harbor (...) Wieczorem roznieciła ognisko (...) i spaliła wszystkie listy z Kagoshimy, (...) rodzinne fotografie i trzy jedwabne kimona, które przywiozła z Japonii przed dziewiętnastu laty. (...) Podarła flagę z czerwonym wschodzącym słońcem.

Istniały też przepisy językowe. Nie mówi się „stołówka”, tylko „jadłodajnia”, Nie „tajna policja”, lecz „służby bezpieczeństwa”. Nie „internowani ”, ale „mieszkańcy”. I co nie mniej ważne, nie morale”, tylko „nastawienie psychiczne”. (...) I [przepisy dotyczące] książek: żadnych książek po japońsku. Były przepisy odnośnie religii: zakaz wyznawania shinto — „drogi bogów” związanej z kultem cesarza.

"Było to w 1942 roku. W Utah. Pod koniec lata. W tekturowym mieście za drutem kolczastym (...). Deszcz padał rzadko, powietrze było suche, wiał ciepły wiatr, a chłopiec ciągle widział ojca (...). Bo prawdę mówiąc, wszyscy wyglądali tak samo. Czarne włosy. Skośne oczy. Wystające kości policzkowe. Grube okulary. Wąskie usta. Brzydkie zęby. Nierozpoznawalni. Nieprzeniknieni. To był on. Mały żółty człowiek."

Jak gęsto, jak wielowymiarowo!

Wartka opowieść niepozbawiona intrygujących anegdot.

Piękne świadectwo miłości do wody i książek, snucia opowieści przybliżających i łączących miejsca oraz czasy.

Nie tylko urzekające są na wpoły poetyckie opisy egzotycznej przyrody Starożytnego Egiptu oraz zapomnianych już dziś barwników, przedmiotów użytku codziennego, ozdób, itp. - całego wyobrażonego krajobrazu życia w XIV w. p.n.e., ale też główna nić narracji staje się z czasem bardziej splątana niż się z początku zdawało. Póki co, książka nie rozczarowuje.

Cudo!

Genialne prowadzenie narracji. Więcej w mikro-recenzji po przeczytaniu całej książki.

Autor roztacza wspaniałą, coraz bardziej gęstniejącą atmosferę.

...Na samym krańcu naszej planety - pisał przed loty Byrd — leży spowita w błękicie oceanów ziemia. Niby śpiąca księżniczka, piękna i złowroga, spoczywa w mroźnym śnie otulona w fałdy śnieżnej szaty połyskującej ametystami i diamentami lodu.

Nie wiedziałem, że istniało tak różne postrzeganie etymologii słowa "religia" przez Laktancjusza i Cycerona. Zawsze kojarzyłem "religię" z "re-ligere", a tu proszę... istnieją inne, wcześniejsze interpretacje, które mają doniosłe implikacje metafizyczne.