Seher Andaç > Recent Status Updates

“Savaşın ilk yılı boyunca bütün bir Britanya halkının “İspanya’ya yardım” kampanyalarına yaptığı bağışların aşağı yukarı çeyrek milyon sterlin tuttuğu sanılıyor - bu miktar herhalde tek bir haftada sinemaya gitmek için harcadıkları paranın yarısından daha azdır.”

Gugıla “POUM PSUC UGT İspanya” diye yazınca karşıma çıkanların Türkçe çeşitliliği yüzümü gülümsetti. George O. bu kitabının bir paragraf ile bile adı geçiyor.

“… gece ve Cizvitler her zaman geri döner…”
Çok doğru ve ürkünç. 😱
Hoş Terminatör’de aynı şeyi söylemişti:)

Çok sert bir kitap. Dönüp baştan okuyayım, tekrar okuyayım hisleriyle sarsılmış durumdayım. Dip Akıntıları gibi benzer bir benlik kazıcısı.

“… konuşmak erkeklere vergi…”
Telemakhos.
Homeros, Odysseia.
Kefaret bölümünün epigrafı.

Bilinen bir kurbağa akrep hikayesini yazar sınıfında anlatır. Sırtında akrep ile nehri geçen kurbağa, nehrin ortasında sokulur ve “doğamda var” der. Çoğu mahkum akrepten yana yorum yaparken kurbağayı suçlarlar. Sadece bir tanesi nehir olmasaydı yani çevre tüm bunlar olmayacaktı der. Bir tanesi de kurbağanın ne yaptığını açıklar. ⬇️

Yine bir Berlin hikayesi:
“Berlin Duvarı yıkıldığında Doğu Berlinlilerden bazıları “kafadaki duvar” diye bir şey yaşadılar: Şehrin diğer tarafına geçemeyecekleri hisseydi bu.”

“Ağabeyim için…”
Üç noktalı bu ithaf ben de merak uyandırdı. Abisine ne oldu acaba diye gugıla sordum; yazarın bir söyleşisi çıktı karşıma.
Abisine onu anlatan bir kitap yazdığını ve takma ad kullandığını söyleyince; “gerçek adımı kullanmalısın.” diyor. Söyleşisinde yazar “onun utancına karşı, onun kendisinden daha duyarlı olduğumu fark ettim” diyor. ⬇️

“Yabani geyik orada burada dolaşan
Kurtarıyor insanın ruhunu kaygıdan.”
Önemsiz Şeyler ve Banallikler bölüm epigrafı;
William Blake’den.

“Yapılır Zindanlar Yasanın taşlarıyla
Batakhaneler ise Dinin tuğlalarıyla”
Yağmurda Bir Işık bölümünün epigrafı;
William Blake’den.

Duvar.
13 Ağustos 1961’de yapılıyor.
9 Kasım 1989’da yıkılıyor.
Yıkılma planlarının ve Doğu- Batı birleşmesi fikrinin ilk heyecanlı günleri. ⬇️

Yalan kültürü(?!) Yaşadığımız.
“Nazi propaganda sisteminin üstün Almanya imajını oluşturmakta kullandığı yalan kültürü nüfusun kendi algılarına güvenme yeteneğini kaybetmesine yol açmıştı.”

Kirsty Bell, Berlin’de yaşadığı evin penceresinden okura şehri anlatırken, ressam Adolph Menkel’in resimlerinden çokça bahsediyor. Menkel’in “Balkonlu Odası’nı” tasvir etmiş. Ben de hayalimde canlandırarak okudum. Sonra resime bakayım dedim.Gugıl ve karşımda resim. İki koltuktan bahsediliyor resmin tasvirinde ve benim karşımda 2 sandalye duruyor. Şaşırdım. ⬇️

1900’lü yılların başlarında Rosa Luxemburg, Clara Zetkin’e yazdığı mektuplarda şöyle hitap ediyor: Klärchen. Hep “K” harfiyle.
Hem billûr gibi berrak (kelime anlamı) hem de Klaracığım demekmiş.
Çok hoş ve zarif değil mi?
Ve ben henüz bu iki güzel insanın hayatını okumadım:(((

Çalışmayı, sağlığı, eğlenceyi ve doğayla teması bir bütün olarak gören bahçıvan mühendis Lenné’den sonra Berlin James Hobrecht’in bir nevi ellerinin kaderine bırakılıyor. İnşaat mühendisi ve 33 yaşında. Atık su ve arazi konusunda uzmanlaşmış. JHobrecht ne yapıyor peki, sanki bu coğrafyanın beşli çetesi gibi çalışıyor. ⬇️

“İnsan da, çevresi de, nem yüklü rüzgârın (feng) dağlarla kavuşup suyu (Şui) ve tarım toprağını yaratmasıyla ortaya çıkan berekete muhtaç.”
Yazar evindeki tesisat tıkanıp evin her yerinden sular damlayınca eve tesisatçı dışında gelen uzmanlardan bir tanesi de Feng Şui uzmanı. Bu öğretinin tanımını yazar ilk cümledeki gibi yapmış. Etkileyici ama yazar diyor ki; ⬇️

Berlin şehrinin bir tesadüf üzerine kurulmadığını ilk sayfada çok iyi anladım. Bahçıvan bir mühendis, ismi Peter Joseph Lenné, suyu ile toprağı birbirinden ayırmadan düşünüyor. 5500 ağaç dikilmesini öngörüyor; dikiliyor. Sanayileşme ile köyden kente göçü görüyor; yığılarak yaşamayalım nefes alarak yaşayalım diyor.

“Su kenarında yaşananın tükenmeyen bir cazibesi var.”
Var gerçekten İstanbul Boğazını her köprüyü geçişte izlediğimde hissettiğim akışkanlık bana büyüleyici gelir.
Yazar devam ediyor: ⬇️

“Descartes mekanik bir beyin tasviri yaparak beynin hayatını elinden aldı ve beyin plastisitesinin kabul görmesini en çok zorlaştıran düşünür oldu. Plastisite ( sahip olduğumuz değişim yeteceğini) beyinde değil, değişken düşüncelerle dolu zihinde bulunur. “

ΔFosB
DeltaFosB proteini ile kitap sayesinde tanışmış oldum. Neredeyse bütün davranışsal ve uyuşturucu bağımlılıklarında ortaya çıkan ve biriken bir protein. Wikipedia’da oldukça açıklayıcı ama anlaşılır olması çaba isteyen bir bölüm başlığı var.
Peki bu proteinle nasıl baş edeceğiz ⬇️

Kitabın üçüncü bölüm başlığı “Beyni Yeniden Tasarlamak”. Bu bölümde Dr. Michael Merzenich ile tanıştım. Çok yoğun bir bölüm. Yaşımız ilerledikçe ne yapmalıyız için en azından bir not düşebilirim ⬇️

“Beyin egzersizleri yaşamı dönüştürücüdür.”

Gerçekçi ol, imkansızı iste özünde bir kitap. Ne demek istiyorum:

“Durmaksızın özlüyorum onu biliyor musun?”

Javier Marias ile üçüncü round için tekrar ringdeyim.
Ve boks 🛎 başladı 🥊

“Lizbon’dan sonra Best’in hesabı özel bir takım gerektiriyordu. Hayran kulübüne bakan üç sekreter vardı, ona gelen mektupları eliyorlardı. Haftada 5000 mektup aldığı için sadece mektupları açmak bile tam zamanlı bir işti. Gelen mektupların kayda değer bir kısmı denizaşırı yerlerden, özellikle Uzakdoğudan geliyordu. ⬇️

Fransa ve Charles de Gaulle.
“Muhalefete tahammülü olmasa da De Gaule, sanki politikayı ve onun daima destekçi arayışını aşmış ve bir tür kaçınılmaz kalıcılığa ulaşmış gibi davranıyordu. 1966’da sarayındaki görkemli Salles des Fetes’ye kurulmuş olan devlet başkanına sağlığı sorulunca şöyle cevap veriyordu: “Gayet iyi ama merak etmeyin, bir gün ölürüm.”

1968’te Polonya. Adam Michnick. Hapiste. Kendisine pişman mısınız diye soruluyor. Cevap: “….Diktatörlüğü her zaman protesto etmeniz gerek. Kant’ın kategorik imperatif dediği şey de budur.”

Kahramanlar bölümünde, altmışlı yıllarda Camus en çok okunan ve sevilen yazarmış. 3 M üçlüsü var bir de: Marks, Mao, Marcuse. Hımmm üçüncü M’yi ilk kez duyuyorum.
Herbert Marcuse. Filozof ve sosyolog. Bizde de üzerine yazılmış, çizilmiş bir isim. Öğrenmeye devam da ah be zaman ne yetmez şeysin sen:))

“Bu kuşakta farklı olan bir şey daha vardı: Bu insanlar televizyonla yetişen ilk kuşaktı ve televizyonu öğrenmek zorunda kalmamışlar; tıpkı 1990’larda bilgisayarla büyüyen çocukların yaşlıların eğitimle yetişemediği bir içgüdüye sahip olması gibi, televizyon da onlara çok doğal bir şekilde gelmişti.”