Atefeh > Recent Status Updates

چقدر این کتاب رو د وست دارم
انگار نمیخوام تموم شه!

تا اینجا که چهار روایت خواندم می‌توانم بگویم بدترینش همین روایت چهارم بود.
مادر داستان به معنای واقعی بچه‌هایش را نوار خالی می‌بیند که موظف است با عقاید مذهبی و سیاسی خود پرشان کند!

فکر کنم سومین کتابه که از دوباتن میخونم
نمیدونم قبلا چه حسی بهش داشتم ولی الان نظریات مطلقی که میده کلافم میکنه.
به خصوص این فصل که موضوع ازدواج بود.
به نظر من بشر حساب دو دوتا چهارتا نداره که بشه با یه نظریه نسخه همه روابط رو پیچید.

فکر کنم سومین کتابه که از دوباتن میخونم
نمیدونم قبلا چه حسی بهش داشتم ولی الان نظریات مطلقی که میده کلافم میکنه.
به خصوص در این فصل که موضوع ازدواج بود.
به نظر من بشر حساب دو دوتا چهارتا نداره که بشه با یه نظریه نسخه همه روابط رو پیچید.

داستانش رو دوست دارم
اصلا خود کاراکتر اصلی رو دوست دارم
با اینکه فضا و موقعیت واسم غریبه اما خوب میتونم درکش کنم.
تنها چیزی که اذیت میکنه افزایش بی وقفه تعلیق در داستانه.

یک جاهایی با خودم میگویم مگر میشود؟
مگر یک دختر بچه چقدر توان دارد؟

کتاب یک حالت فرسایشی دارد. نمیتوانم یک نفس بخوانمش. حداقل روانم در حال حاضر این آمادگی را ندارد.
باید پانصد صفحه نوشته‌های مردی را بخوانی که هر کجا می‌رود جز زشتی و سیاهی هیچ نمی‌بیند.

آدم یک روز هم از خواب بیدار می‌شود و پس از سال‌ها هوس خواندن رمان عاشقانه ایرانی می‌کند!
نزدیک به دو ساعت است که بی وقفه به مانیتور زل زده‌ام و می‌خوانمش.
واقعا فکر نمی‌کردم انقدر گیرا باشد.

داستان روان و سنگین است!
انگار که روی قیر شب سُر بخوری.
شاید فردینان از سیاهی زندگی و انسان‌ها نوشته تا ما را وادار کند دلیل این سیاهی را بیابیم.

چقدر شبیه رمان های زرد هست!
واقعا شک دارم که خواندنش را ادامه دهم

نمیدونم واقعا داستان داره افت میکنه یا احساس من اینجوریه