Asu > Recent Status Updates

اگر حتی شده یک بار به چیزی مشکوک میشدی، اگر به ذهنت خطور میکرد که فقط یکبار، حتی یک لحظه، نگاهم کنی، واقعاً نگاهم کنی، با همان اشتیاقی که به بدنم نگاه میکردی، بدنی که حتی بهتر از خودم میشناختی، احتمالا می‌فهمیدی که ناخواسته چقدر آزارم دادی و به احتمال زیاد متوجه میشدی که سعی میکردم از رنج و عذاب مبهم اما بی امانی مطلعت کنم که با خاطرات بی پایانت به من میدادی....

تا اینجا سه بار برگشتم عقب و دوباره خوندمش چونکه کاراکترها خیلی زیاد و داستان کمی پیچیده بود ولی روند شو خیلی دوس دارم

دلم نمیخواد تموم شه دارم باهاش ذره ذره زندگی میکنم، چه چیزی نوشته این جان اشتاین بک
تمام شخصیت هاش درست و بجا استفاده شدن تک تک کلمات کتاب شیمی مغز ادم رو تغییر میده، توی روحم فرو میره و یهو به خودم میام میبینم ادم دیروز نیستم

وفاداری فقط مال قصه هاست فقط اونجاست که ظلمت پیروز نمیشه. اینجا فقط لب های نبوسیده هنوز وفادارن.

وفاداری فقط مال قصه هاست. فقط اونجاست که ظلمت پیروز نمیشه. اینجا فقط لب های نبوسیده خنوز وفادارن

«ما از همان خمیره‌ٔ رویاهاییم»
بیدار شین! حصار عادت هاتونو بشکنین! چشم هاتون رو باز کنین و رویا ببنین! رویا منتظر شماست!

جی پی یروز گفت فقرای درستکار همان ثروتمندان وقیح اند منهای پول.فقر مجبورشان میکند غرور و خصایل خوب را در چیزهایی بجز پول جست‌وجو کنند ولی وقتی دستشان ل پول می‌رسد نمیدانند با ان چکار کنند . کل فضایل قدیمی را که درواقع فضایل واقعی هم نبودند از یاد میبرند.

نویسنده های مرد اغلب در به تصویر کشیدن زنان ضعیف عمل میکنن و اینم یکی از اون مثال هاست. من تصویری ک از قربانی داره ترسیم میکنه رو دوست ندارم. یا یه شخصیت فاجعه ای به نام جی. پی که قربانی خیلی شیفته شه و تماما داره از اون صحبت میکنه.

کی هستم؟ اگر استثنائاً به ضرب‌المثلی استناد کنم، آیا در نهایت موضوع این نیست که بفهمم در جسم چه کسی «حلول کرده‌ام»؟ باید اعتراف کنم کلمه‌ی آخر باعث سردرگمی‌ام می‌شود زیرا تلویحاً میان من و بعضی موجودات پیوندهایی متمایز تر و اجتناب‌ناپذیر و التهاب آورتر از آن‌چه تصور می‌کردم، ایجاد می‌کند. گویا تر از آن است که می‌خواهد باشد با این‌که مرا وامی‌دارد در زمان حیات نقش شبح را ایفا کنم...

They have swallowed me whole. I am no longer myself.

Gina was entering her new world, the one that represented her new home, the one that would so totally transform her life: she was like a child being born, or a dying man exhaling his last breath.

توی این کتاب در اثر جنگ کارکتر اصلی وارد یه خونه ی جدید میشه این جمله اش که میگه زندگی جدیدی شکل میگیره مثل اینکه یه بچه ای بدنیا بیاد یه یه مردی آخرین نفس رو بکشه دقیقا زندگی هامونه که نمیدونیم چی قراره بشه.

Life undoubtedly calls for dignity and self-discipline, and for a person to be able to react to things in an adult way it was necessary to distinguish between what was merely unpleasant and what was truly bad, especially in wartime, when all over the world people were dying in their tens and hundreds of thousands. A badly cut lock of hair was an utterly trivial matter...

What was the point in craning round when everything and everyone was receding into the distance and becoming harder to see?

تنها واقعیت ها نیستند که برگشت ناپذیرند؛ اعمال و احساسات ما هم چنین اند. نه می‌شود دوباره تجربه‌شان کرد نه می‌شود تغییر‌شان داد.

نکند مرده بود و خودش متوجه نشده بود؟ یعنی ممکن است آدم بمیردبی انکه خودش متوجه بشود؟

آن موقع هنوز کم و بیش جوان بودم و درست حسابی به این فکر نکرده بودم که دلباختگی میان ادم ها چقدر غیر عقلانی چقدر پیش بینی ناپذیر و روندش چه قدر محتوم و مهلک است.

پرسیدم وقتی پی برد پالت چی تو ذهنش دارد سعی نکرد منصرفش کند؟
گفت :«هیچ وقت به این فکر نیافتادم(......)وقتی ادم ها می‌خواهند بروند بگذار بروند. چرا باید بمانند؟....»

When we are the strongest who draws back?
Most merry who falls down laughing?
When we are very bad what can they do to us?

دیگر چه می ماند که سر راه برجای گذاشته باشد، غصه هایش؟ نه! به یقین که سهم خود را همراه برده است. به یقین برده است.این را دیگر نمیشود از خود کند و دور انداخت. این را دیگر نمی‌توان به کسی واگذار کرد. نه، با بار سنگین‌تری بر دل، باید رفته باشد.رفته است. رفته. بگذار برود. بگذار برود!

همه‌ی درد این بود یا می‌خواستند آدم را بپوشانند و پنهان کنند و یا تلاش می‌کردند لباس را بر تن آدم جر بدهند، و ما یاد گرفتیم که بگریزیم. اما به کجا؟ مرز بین این دو کجا بود؟

نمیدانم ایا میتوانم سرم را بر شانه های شما بگذارم واشک بریزم ؟با دست های فرو افتاده و رخوت خواب اوری که از پس ان همه خستگی به سراغ ادم می اید ب شما پناه بیاورم در حالی ک سخت مرا بغل زده اید و گرمای تن خود را ب من وامیگذارید گاهی با دو انگشت میانی هر دو دست نوازشم کنید و دنده هام را بشمارید ک ببیند کدامش یکی کم است و گاه ک ب خود می ایید با کف دستها ب پشتم بزنید آرام ؟....

هیچ آدمی آدم دیگر نیست. عمرباخته ها، عاشق عمر دیگران میشوند، همان جور که خودشان قربانی شده ان، دیگران را هم نابود می‌کنند، با حرف های قشنگ، وعده های فریبنده، سلیقه های یکنواخت، زبان بازی، زبان بازی و همه اش دروغ،ظاهر دروغ، خوشگلی های دروغ، عنوان دروغ...