คุณชายกอล์ฟ นิรัติศัย > Recent Status Updates

"ลำพังความเลวร้ายไม่ใช่สิ่งน่ากลัว แต่ความเลวร้ายที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยความลี้ลับ เหมือนเวทมนตร์ของปีศาจนั่นสิ คือสิ่งซึ่งเราไม่อาจหาญเผชิญหน้ากับมันได้" — p.30

"เราไม่ได้ยินคำปฏิเสธ แต่รอยยิ้มที่ห่างเหินก็อาจนับเป็นการปฏิเสธหนึ่ง" — p.317

"เราเป็นแขก เป็นผู้อาศัย เป็นผู้ผ่านมา เราไม่ใช่เจ้าของ" — p.330

"ชีวิตที่ขาดการพินิจพิเคราะห์ เป็นชีวิตที่ไม่ควรค่า" — p.233

[ The unexamined life is not worth living. — Socrates ]

"ศิลปะท้าทายความเชื่อเดิมๆ การปฏิเสธหรือการประณามศิลปะเพราะศิลปะท้าทายความเชื่อเดิม หมายถึงการไม่เข้าใจธรรมชาติของศิลปะ ศิลปะคือการแสดงออกถึงวิสัยทัศน์อันเปี่ยมไปด้วยพลังของศิลปิน ซึ่งขัดกับแนวคิดที่ยึดถือต่อกันมาขอยุคสมัยนั้นๆ" — p.236

"ภาษาก็เช่นกัน เป็นดังมีด ภาษากรีดโลกให้เปิดออก เผยให้เห็นความหมาย กระบวนการภายใน ความลับ ความจริง สามารถตัดผ่านความจริงชุดหนึ่งสู่ความจริงอีกชุดหนึ่ง ภาษาคือเครื่องมือกระตุ้นเตือนว่าสิ่งใดคือเรื่องไร้สาระ เปิดตาผู้คนให้มองเห็นความจริง รังสรรค์ความงดงาม ภาษาคือมีดของผม" — p.135

"การอ่าน ถ้าคุณไม่ปล่อยให้ใจได้ออกพเนจร[mind-wandering]สักนิดตอนนี้ คุณก็ไม่ได้กำลังอ่านหนังสือเล่มนี้ในแบบที่คุณจะเข้าใจมันจริงๆ หรอก การมีพื้นที่ในจิตใจให้ได้ท่องไป คือปัจจัยสำคัญให้คุณได้เข้าใจหนังสือสักเล่ม

นี่ไม่ได้เป็นเพียงสัจธรรมของการอ่าน แต่เป็นสัจธรรมของชีวิตด้วย การปล่อยใจให้พเนจร[mind-wandering]บ้างจำเป็นต่อการทำความเข้าใจสรรพสิ่ง" — p.118

"ในสังคมที่ถูกชุดคุณค่าแบบ ทุนนิยมปั่นผู้บริโภค (consumer capitalism) ครอบงำ 'การนอนหลับ เป็นปัญหาใหญ่' เขาบอกผม 'ถ้าคุณหลับอยู่ คุณก็ไม่ใช้เงิน คุณจึงไม่ได้บริโภคอะไร และคุณก็ไม่สร้างผลิตภัณฑ์อะไรด้วย' " — p.95-96

"คุณเชื่อว่าตัวเองเป็นอิสระ เป็นผู้ตัดสินใจเลือก และมีสติปัญญาสลับซับซ้อนที่เลือกว่าจะเพ่งสมาธิกับอะไร แต่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นมายาคติ ตัวคุณและความรู้สึกว่าตัวเองมีใจจดจ่อนั้น เป็นเพียงผลรวมของบรรดาการเสริมแรงที่คุณผ่านมาในชีวิต เขาเชื่อว่า มนุษย์หาได้มีสติปัญญาในแง่ที่เป็นบุคคลผู้มีเจตจำนงเสรีซึ่งตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง" — p.68

"ผมเชื่อว่าศิลปะคือความฝันขณะตื่น จินตนาการคือสะพานเชื่อมความฝันกับความจริง ทำให้เราเข้าใจความจริงในมุมมองใหม่ ผ่านเลนส์ของเรื่องสมมติ" — p.105

"ได้ปลดเป้บ้างคือรางวัลของคนเดินป่า แค่วางลงก็เบา-เป็นความจริงแท้ แต่กับบางเรื่อง เราแบกเพื่อรับผิดชอบ เราหนักหนาอย่างเปี่ยมสุข" — p.239

"ผ่านครึ่งชั่วโมงฉันก็รู้ว่า ควรมองหาและเลือกก้อนหินเอง...เช่นเดียวกับที่อื่นบนโลก ฉันต้องหาตำแหน่งวางเท้าที่เหมาะเจาะกับก้าวย่าง, เหมาะสมกับตัวเอง
ฉันรักพี่ แต่ไม่อาจย่ำตามรอยพี่" — p.242

"วรรณกรรมทำให้เราเข้าใจมนุษย์และชีวิตมากขึ้น ไม่ใช่ทั้งหมด ไม่อย่างหมดจด แต่อย่างน้อยก็มากกว่าไม่มีวรรณกรรม" — p.197

"ไม่มีใครหลีกหนีอ้อมกอดแห่งทุกข์และการรอคอย ไม่ต่อสิ่งนี้ก็ต่อสิ่งนั้น ทั้งอาจไม่มีใครเข้าใจมันเลย นอกจากตัวเราเอง" — p.200

"ความบังเอิญชี้ชะตาชีวิตของเราได้มากพอๆ กับสิ่งที่เราเลือก หรือแม้แต่ความคิดความเชื่อในสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง" — p.54

"กองไฟเหมือนสิ่งมีชีวิต ตรงที่มันต้องการอากาศและที่ว่าง" — p.75

"ความสูญเสียนั้น หากเราไม่ยอมรับ มันจะกลายร่างเป็นปีศาจผู้โกรธแค้น เกรี้ยวกราดต่อทุกสิ่ง ไม่เว้นกระทั่งตัวเอง" — p.93

"บางครั้งชีวิตก็ล้อเล่น ส่งสายลมมาหยอกเอินเมื่อเราร้อนเจียนคลั่ง ส่งดอกไม้ให้ชื่นใจก่อนเส้นด้ายแห่งความหวังจะขาด" — p.107

"ถ้อยคำบิดพลิ้วตามความเข้าใจและสถานการณ์ ต่างจากสัมผัสซึ่งครงไปตรงมา" — p.163

"หลายอย่างสูญหายไปในอดีต สุดท้ายเราทุกคนก็จะหายไป และเราส่วนใหญ่ก็จะถูกลืม" — p.25

"เราทุกคนเมื่อตายไปแล้วล้วนเป็นผู้คนของวันวาน ถูกจองจำในกริยารูปอดีต มีดเล่มนั้นต้องการส่งผมเข้าเรือนจำแห่งอดีตกาลชั่วกัลปาวสาน" — p 30

"น่าดีใจอย่างยิ่ง ที่ศรัทธาต่อการเขียนทำให้เรามีศรัทธาต่อชีวิต มองเห็นได้ว่าชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์ และเราหาได้ถือกำเนิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งเราไม่ได้ตายไปพร้อมความว่างเปล่า

มันเป็นอย่างนี้ใช่มั้ย? ศรัทธาต่อการเขียนชักนำไปสู่ศรัทธาต่อชีวิต และเพราะมีศรัทธาต่อชีวิตนั่นเอง ทำให้เราเขียน" — p.10

[โลกหมุนรอบตัวเอง, กนกพงศ์ สงสมพันธุ์]

"งานควรเป็นความรัก และเนื้อในแห่งการงานควรหลอมรวมกับตัวเราอย่างง่ายดาย" — p.22

"ไม่ใช่ทุกเรื่องที่เราเผชิญจะเปลี่ยนได้ แต่จะเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลยจนกว่าจะเผชิญมัน" — p.26 [James Baldwin]

[Not everything that is faced can be changed, but nothing can be changed until it is faced.]

"ตำนานดวงดาวที่พวกเราเล่าขานกันทุกวันนี้มิใช่เป็นเพียงเรื่องเล่า แต่มันคือความทรงจำทางวัฒนธรรมที่สืบทอดส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่นมาเป็นเวลาหลายพันปี" — p.33

"แนวคิดเรื่อง 'วาทกรรม' ของ ฟูโกต์นั้นผูกสัมพันธ์กับ 'ความรู้' และความรู้นั้นก็ไม่เคยแยกขาดจากสิ่งที่เรียกว่า 'อำนาจ' ด้วยเพราะ อำนาจมีบทบาทในการกำหนดสิ่งที่เป็น 'ความรู้' และ 'ความจริง' " — p.122