Zy > Recent Status Updates

فروغی را دیدم و کاش باز توامنش دید،که با چنان شتاب که هیچ پرنده ای را با آن یارای برابری نیست،در روی دریا پیش میآمد.

واینک من درباره این قلمرو دومین نغمه ساز خواهم کرد که در آن روح آدمی تصفیه می شود و شایستگی صعود بآسمان را پیدا می کند.

انسان است و نسیان

واقعاتصورش هم ترسناک است که همه چیز به یادت بماند و فراموشی وجود نداشته باشد.

چنانکه عاقبت در انسوی روزنه ای مدور زادگان زیبای آسمانرا دیدم ؛ و در آنجا سربرآوردیم تا ستارگان را بازبینیم.

این همان حفره ایست که جریان جویبار با شیب ملایم خود در دل صخره پدیده اورده است.
من و راهنمایم پای بدین راه پنهان نهادیم تا بدنیای روشنائی بازگردیم ، و بی انکه نفسی تازه کنیم ،او از پیش و من از پس بجانب بالا رفتیم

ایا مرده ها برمی گردند تا زنده ها را تماشا کنند؟

سال ها بعد از تالستوی،بکت گفت حتی کلمه ها هم ما را ترک می کنند و به حال خود می گذارند و فقط همین از ان ها برمی اید.همین است که هست.

جورج معتقد بود همه کتاب های جالب و مفید کتاب مقدسند، زیرا چگونگی زیستن را به ما می اموزند و موجب تعالی می شوند و از اکنون و اینجا بزرگترند و از این ها فراتر می روند.

کار کتاب کار زندگی است.

خواندن اثار کلاسیک در دوران بلوغ فکری[میانسالی]لذت و درک بیشتری دارد نسبت به خواندن آن ها در دوره جوانی.

به عرق پیشانی ات نان خواهی خورد تا حینی که به خاک راجع گردی که از ان گرفته شدی زیرا تو خاک هستی و خاک خواهی برگشت. خاکستر به خاکستر ، خاک به خاک.

دیدارهایی با معشوقه های قدیمی که سال ها پیش به سراغشان رفتی و همچنان ان ها را به یاد داری و بازخوانی می کنی .ویلیام فاکنر

مگر ادم چند روز زنده است که بتواند این همه بار خاطره را حمل کند،این همه احساس قدیمی را مرور کند؟ این همه هیجان، این همه خاطره؟ نه، من یکی که نمی توانم!

به گمان او صومعه ها اسقاط گاه هایی بودند برای کسانی که به نظر می رسید برای زندگی در جهان مناسب نیستند.اشراف عادت داشتند پسرانی را که ضعیف ، ناجور یا به درد نخور تشخیص می دادند انجا از سر باز کنند…

خواهم کوشید این جسم بی جان و نحیف را برانگیزم که به نجات ان کتاب ها اهتمام ورزد و از دشواری های راه و مکانشان ، از ناراحتی ها و از سرمای استخوان سوز آلپ ، خم به ابرو نیاورد.

راه فضیلت اکنده از رنج و خطر است.

اصولا هدف شخص پاداش دهنده تفاوتی با هدف شخص تنبیه گر ندارد: “انچه به تو گفته می شود انجام بده!”

اگر در نهایت برای شخصیتی که فرزندانمان پیدا می کنند اهمیت قائلیم باید بدانیم که هیچ راه میان بری وجود ندارد.ارزش های مثبت باید از درون به بیرون رشد کنند،

تو که زنده ای و بدیدار مردگان امده ای، رنج جانکاه مرا بنگر ، و ببین که ایا عذابی گرانتر از این می توان یافت؟

کیست که بتواند حتی بزبان نثر انهمه زخم و خون را که من بچشم دیدم وصف کند،ولو انکه بارها حکایت را از سر گیرد؟

کسانیکه بار نفاق افکنی را بر دوش وجدان دارند،وام خویش را میپردازند.

خواندن عملی اختیاری یا دلخواه یا توصیه شده نبود؛در اجتماعی که الزامات و تعهدات خود را بی نهایت جدی می گرفت،خواندن عملی الزامی بود

وقتی به اسمان شب نگاه می گنید و٫حیران و منقلب٫از مشاهده ستارگان بی شمار به شگفت می ایید،در حال تماشای کاردستی خدایان یا گنبد مینای جاویدی جدا از جهان فانی ما نیستید.شما در حال تماشای جهان مادی واحدی هستید که خودتان نیزبخشی ازآن اید

تبار خویش را در نظر ارید: شما را برای ان نساختند که چون نابخردان عمر گذرانید. بلکه زادند تا بدنیا پاکی و دانش روید.

نزدیک بامداد،در ان ساعت که پرستو نغمه غم انگیز خویش را شاید بیاد نخستین بدبختیهای خود ساز میکند،روح ما از هر وقت دیگر از جسم دورتر و از قید اندیشه های تن ازادتر میشود، و از بصیرتی تقریبا اسمانی برخوردار میاید…

شگفتا!عدالت خداوندی که چنین سخت ضربت می زند،چه منتقم و قهار است!

از این پس باید با تنبلی خویش بستیزی،زیرا روی پر نشستن و زیر روپوش خفتن،کسی را به نام اوری نمی تواند رسانید،و آنکس که بی افتخار زندگی کند،از خویش بهمان اندازه اثر می گذارد که دود در هوا و کف در اب.

این دوزخیان ردائی بسیار سنگین بر تن دارند که تحمل وزن ان برای ایشان بزرگترین عذابها است.این ردا از بیرون پرزرق و برق ،ولی از درون سیاه و ناصاف است،زیرا ریاکاران عادت دارند که همیشه ظاهر خودرا غیر از انچه در باطن دارند جلوه دهند،…

و ما همراه این ده شیطان رهسپار بودیم: چه یاران ناهنجاری ! اما بکلیسا با پارسیان باید رفت ،و بمیخانه با باده نوشان!