Farzaneh’s Reviews > غزلیات سعدی > Status Update

بار بی‌اندازه دارم بر دل از سودای عشقت
آخر، ای بی‌رحم، باری از دلی برگیر باری

دل هوشمند باید که به دلبری سپاری
که چو قبله‌ایت باشد، به از آن که خود پرستی !

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چو دوست دشمن است، شکایت کجا بریم؟!

دوستی آن است، سعدیا، که بماند
عهد وفا هم بر این قرار که بستیم...

به زخم‌خورده شکایت کنم ز درد جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم...

روان تشنه برآساید از وجود فرات
مرا فرات ز سر درگذشت و تشنه ترم !

او را خود التفات نبودی به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم !

تا عقل داشتم‌ نگرفتم طریق عشق
جایی دلم برفت که حیران شود عقول

ای خواجه برو به هرچه داری
یاری بخر و به هیچ مفروش

جنگ نمی‌‌کنم اگر دست به تیغ می‌برد
بلکه به خون، مطالبت هم نکنم قیامتش

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی
کانچه گناه او بوَد، من بکشم غرامتش...