Mahvar ’s Reviews > رفتار؛ بررسی زیست‌شناختی بهترین و بدترین رفتارهای انسان > Status Update

یک اثر مشروط واقعاً جالب اکسی‌توسین این است که خیرخواهی را افزایش می‌دهد؛ اما فقط در افرادی این افزایش اتفاق می‌افتد که از قبل چنین هستند. این موضوع یادآور افزایش پرخاشگری توسط تستوسترون در افراد مستعد پرخاشگری است. هورمون‌ها به‌ندرت خارج از زمینهٔ فرد و محیط او عمل می‌کنند.

پرخاشگری معمولاً بیشتر به یادگیری اجتماعی مربوط است تا تستوسترون؛ سطوح مختلف تستوسترون نمی‌توانند به صورت عمومی توضیح دهند که چرا برخی افراد از دیگران پرخاشگرترند.

هیچ مغزی در خلا عمل نمی‌کند و انبوه اطلاعاتی که در مغز جریان می‌یابد، طی چند ثانیه تا چند دقیقه، بر احتمال وقوع رفتارهای جامعه‌پسند یا ضد اجتماعی تأثیر می‌گذارد و بسیاری از انواع مختلف اطلاعات زیرآستانه‌ای هستند و ما درست لحظاتی قبل از تصمیم‌گیری در مورد برخی از مهم‌ترین کارهای‌مان، آنقدر که فکر می‌کنیم تصمیم‌گیرندگان منطقی و مستقل نیستیم.

چپتر دوم کتاب حول سه محور سازماندهی شده: مرکز ترس، پرخاشگری و برانگیختگی در آمیگدال؛ مرکز پاداش و پیشبینی سیستم دوپامینرژیک و مرکز تنظیم قشر پیشانی و مهار رفتار. مهم‌ترین نوروترانسمیتری که کتاب به اون پرداخته دوپامین هست. دوپامین فقط مربوط به لذت نیست، بلکه بیشتر به پیش‌بینی و انتظار پاداش ربط داره.مغز ما نه برای لذت، بلکه برای تعقیب لذت برنامه‌ریزی شده و همین نشون میده که چرا وسواس و انگیزه‌ی پیشرفت آنقدر قدرتمنده.

تا اینجای کتاب، ساپولسکی نشون می‌ده که هیچ رفتاری رو نمی‌شه به یک علت محدود کرد. از فعالیت‌های عصبی چند میلی‌ثانیه قبل از وقوع رفتار تا تأثیرات تکاملی و فرهنگی چند هزار ساله، همه در شکل‌گیری رفتار نقش دارن. این نگاه چندلایه واقعاً دیدم رو به مفهوم انتخاب و اراده تغییر داده :)))